Darksiders Genesis in de test

Negen jaar is het nu zover Vigil-spellen, de apocalyptische ruiter werd volgens het motto: “Beter goed gestolen, dan slecht zelfgemaakt.”, op de mensheid losgelaten. Duisterzijden was een titel die ik tot kort voor de release niet op het scherm had, het had me met zijn gameplay, zijn briljante verhaal en het geweldige artwork van de kruk geveegd. Een succes van zijn opvolger, Darksiders 2 geen verbinding maken kan. De dood was als hoofdrolspeler een verdomd coole sok, ook de gameplay was een genot, maar qua verhaal zat het wat smal rond de heupen. Of Darksiders Genesis hier kan rocken weer?

Hemel en hel. Als twee kanten van dezelfde medaille zijn beide facties eeuwenlang vijandig. Het aantal slachtoffers van dit eeuwige conflict is Legioen, en de betekenis erachter is twijfelachtig. Tussen het rijk van de engelen en de demonen bevindt zich dat van Gods recente schepping, de mensen van de aarde. Bovendien is de Vurige Raad een eenvoudig voorbeeld, voorgeschreven door de wet van evenwicht. Terwijl hemel en hel vochten om de heerschappij over het volk, werd de staat van de Raad een staakt-het-vuren voorgeschreven. Dat de mensheid in vrede kan gedijen. Zorg ervoor dat het pact wordt nageleefd en dat de drie koninkrijken de wetten van de Raad respecteren, dit zijn de wetten die zij de ruiters noemen: dood, oorlog, woede en strijd – de laatste van de Nephilim, een oud ras dat namens hen de Vier had vernietigd van de Raad zelf. Nog steeds uit het Trauma van de Broedermoord, getrokken, Was en Strife met een taak die is toevertrouwd, vanwege de demonenkoning, is Lucifer van plan te sinisteren en dreigt hij de balans te verstoren. Het is een strook door de hel verbreden en er een einde aan maken.

Loop naar de hel

Op het eerste gezicht lijkt het Darksiders Genesis vanwege het nieuwe perspectief en de veronderstelde focus op Hack & Slash-mechanica als een flagrante kloon van Diablo. Bij nader inzien blijkt dit echter wel zo te zijn Darksiders Genesis als verrassend onafhankelijk en is ook een van alle voorgaande opvolgers van de titel, die voortkomt uit het spelgevoel en het grootste deel van de eerste is Duisterzijden herinnert. Want hoewel het de hordes van de hel zijn, gaan voor het eerst in de serie vanuit isometrisch perspectief de demonen de hoorns op jacht naar steeds krachtiger materieel. Het is in de vorm van wezenskernen – daarover later meer – nog steeds aanwezig, maar is prettig op de achtergrond en is meer een leuk facet van de gameplay.

In zijn hart is dat zo Darksiders Genesis is een klassiek actie-avontuur van de oude school. We zullen kerkers verkennen, puzzels oplossen en kleinere springuitdagingen onder de knie krijgen. Dit laatste bleek voor mij een van de weinige dingen, die door de veranderingen die in de perspectiefwisseling werden aangebracht een nadeel van ondervonden. Het is vaak lastig in te schatten hoe een paal of een platform zich precies in de ruimte bevindt, daarbij springt het helaas nogal eens naast, wat me af en toe lichtelijk wanhopig kreunt om te lezen. Hoe beter de gevechten werken. Dit kunnen we het beste alleen of in de coöpmodus rijden. Of je glijdt naar een vriend in de winkel of online, in de huid van een rijder, en dat kan Darksiders Genesis in gemeenschappelijke ervaring. Wat mij betreft geniet ik van Action Adventures, ben het liefst alleen en ben daarom meestal solo op het pad van de rijder bekeerd.

De kern van de zaak

De bovengenoemde gevechten in Darksiders Genesis, zijn zeer dynamisch en het ontwerp, dankzij de verschillende aard van de twee rijders, zeer gevarieerd. Strife is een scherpschutter, van nature een grappenmaker die zijn vijanden bewerkt, meestal op afstand. Zijn twee kanonnen en verschillende soorten munitie staan ​​tot zijn beschikking. Een groot deel hiervan zal in de loop van het verhaal worden ontgrendeld. Natuurlijk beschikt hij ook over verschillende magische speciale aanvallen. Hij is dus in staat om voor een korte tijd een kloon van zichzelf en de vijanden te maken, waarbij hij schade aanricht aan en door de afleiding van zijn meester. Was de held van de eerste Spelen, is een felle melee-vechter en gebruikt demonische tegenstand tegen volledig lichaamscontact. Hij stormt de massa in, laat het Mes uit de grond schieten, mag lijden, zijn huid verhardt om ernstige schade aan te voorkomen, en gebruikt bij voorkeur zijn zwaard, de chaosvreter als middel om conflicten op te lossen. Uiteraard zijn er ook binnen Darksiders Genesis opnieuw de brutale Finisher, die met een druk op de knop het nageslacht van de hel is, een bijzonder spectaculair einde. Ook al verandert de actie op het scherm in een ware drukte, je verliest zelden het overzicht en dankzij de nauwkeurige besturing met de controller meestal de overhand, zelfs als je alleen reist. Met een druk op de knop kun je op elk moment eenvoudig wisselen tussen de twee rijders en hun respectievelijke sterke punten.

Zodat we onze tegenstanders niet met blote broeken kunnen tegenhouden, en ons daartegen verzetten Darksiders Genesis allerlei interessante tools, die onze Progress makkelijker maken. Omdat het zogenaamde monsterkernen zouden zijn, bijvoorbeeld. Deze worden gedropt door verslagen volgelingen en wij, gecreëerd in de strijd, geven praktische bonussen. Deze variëren van verbeterde waarden zoals aanval en gezondheid, over de magische effecten, bijvoorbeeld een lavaspoor om een ​​botsing te voorkomen, tot hulp bij het gevecht door een geweldige hond. In principe geldt voor het Monster het volgende: Hoe sterker, hoe beter de knoop, deze kan vallen. Een systeem dat me zelfs zonder de pantserstukken op de hengel kon vasthouden.

Mooie Apocalyps

Mijn enthousiasme dat het waard is om uitdrukking aan te geven, mag ik gewoon vet en cursief op papier zetten: Ik hou van de kunststijl van Darksiders Genesis! Sinds deel één ben ik de stripwereld en zullen de personages daarin verbeurd worden verklaard. De kleuren, het uiterlijk, de flair – de Darksiders-het universum ademt persoonlijkheid en is visueel feilloos geïmplementeerd. De tussenfilmpjes zijn geweldig getekend, de dialogen goed geschreven en de sprekers uitstekend. Helaas is het verhaal niet zo sterk als het debuut, maar ik vond ze interessanter dan die van Darksiders 2. Dit zijn de helden van Strife en Was te danken, omdat ze, dankzij hun tegenpolen, een heel geweldig team kunnen vertegenwoordigen.

CONCLUSIE

Je zou kunnen Darksiders Genesis met een kritische blik. Kijk. Enerzijds omdat de serie nooit meer zo sterk was als deel 1, anderzijds omdat ze een “Best-of genoten van de reputatie altijd” up-to-date populaire gametrends te zijn. Duisterzijden 2010 was een mix van Zelda En God van de oorlog. Het vervolg op A Duivel mag huilen met Loot-spiraal en Open World. Het derde deel van de – op dat moment vermoedelijk dode franchises – diende ijverig Donkere zielen. Ook Darksiders Genesis leek aan het begin van deze traditie te staan ​​en a Diablo-kloon, maar alleen op het eerste gezicht! Op de tweede blijkt het, ondanks het Iso-perspectief, een klassiek Action-Adventure te zijn en sindsdien het beste deel van de serie Duisterzijden 1. De Co-op-modus past goed bij de actie. Zelfs Solo-avonturiers krijgen waar voor hun geld. De gevechten zijn dynamisch en krachtig en werken over het algemeen een stuk beter dan ik had verwacht. Alleen de slopende springpassages hinderden haar een beetje, maar waren gelukkig beperkt. Ook al was het verhaal niet zo sterk als in deel 1, ik heb er toch veel plezier mee gehad. Darksiders Genesis is absoluut een stap in de goede richting, en er kunnen er nog meer volgen. Misschien is de Cliffhanger, die sinds 2010 is opgelost, ooit in de kamer. Ik hoop het heel erg!

Wat Genesis is Darksiders? Een actie-avontuur vanuit het Iso-perspectief.
Platformen: PC,
Getest: PC – AMD Ryzen 7 3700 X 8-coreprocessor, 16 GB RAM, Radeon RX Vega
Ontwikkelaar / Uitgever: Luchtschipsyndicaat / THQ Nordic
Uitgave: 5. december 2019
Koppeling: Officiële website