Doom 64 in de test

Na wat leek op een groot aantal ports van de originele MS-DOS uit 1993, gepubliceerd Noodlot (voor Sega 32X, de Atari Jaguar [1994], de SNES en de PlayStation [1995]), waarmee id Software het First-Person-Shooter-genre een revolutie teweeg heeft gebracht; het was vooral de Nintendo 64 met een nieuwe stand-alone deelname aan de serie aangetrokken. In 1997 konden we dit dankzij de Noodlot 64 door 32 volledig nieuw niveau van sprinten en hordes demonen die onzin schieten. 23 jaar later genieten we nu van de Remasters, dit is om verschillende redenen de moeite waard om te spelen. Voorbestelling van Eeuwige verdoemenis krijg het spel als bonus, alle anderen kunnen nu, via de respectievelijke downloadwinkels voor ongeveer € 5, opnieuw worden aangedraaid.

Noodlot 64 kwam uit in 1997, dus na de sequels , Doom II: Hel op aarde (1994) en Laatste noodlot (1996), en dus in een tijd waarin 3D Realms met Hertog Nukem 3D id Software op hun eigen terrein, de geslagen op het spoor, en id Software mee Aardbeving al op naar de volgende revolutie van het genre, en zo de succesvolle tegenaanval kreeg. Voor de eerdere eigenaardigheden is echter nog steeds niet genoeg ingeschreven Noodlot 64 , niet id Software, maar Midway, dus een Arcade-titel en niet in de laatste plaats de Dodelijke strijd reeks bekende ontwikkelaars. Als laatste nieuwsgierigheid is dat Noodlot 64 naar Eeuwige verdoemenis is een Nintendo 64 exclusieve titels gebleven. 23 jaar later moet het de titel nu hebben als Remaster, een port waarvan de Nightdive Studios, in samenwerking met id Software, ook officieel op de pc, de PlayStation 4, Xbox One en niet in de laatste plaats Switch beheerden.

De 64-bit missie van de naamloze marinier

De canonieke opstelling van het verhaal van Noodlot 64 is te wijten aan het gebrek aan informatie in de originele gebruikershandleiding (Ja, in de jaren 90 bestond er nog zoiets, vandaag moeten we digitale downloads maken, wees dankbaar dat, in het geval van de Remasters to Weariness, maar ook het gebrek aan it) en de perfecte pauze tijdens de spelactie – niet zonder twijfel. Een deel ervan lijkt daarop te spreken Noodlot 64 direct naar de evenementen van Noodlot En Doom II gevolgd. Na de Doom Guy zijn zowel de bases op de manen van Mars Deimos als Phobos (Noodlot), evenals de aarde (Doom II) van de legioenen van de hel hadden bevrijd, voorzag het leger van de atoombombardementen op de Mars-bases voor een radioactieve sluiting van Phobos, daimos wordt en die van jullie over de hele planeet.

Het doel was om met alle mogelijke middelen een verdere verspreiding van het demonenbroed te voorkomen. Al deze maatregelen zouden echter – ondanks of zelfs vanwege hun excessieve karakter – het tegenovergestelde effect moeten hebben van het beoogde resultaat. Bij de bescherming van de verschrikkelijke stralingsniveaus ontsnapte een nog gevaarlijkere entiteit, op een niet-gespecificeerde basis (de handleiding benadert de N64 Original spreekt van een ‘planetaire strategie’ en een ‘planetaire leegte’, wat zou suggereren dat de De locatie van de gebeurtenis zal de basis van Mars zijn; een niet al te strikt astronomische interpretatie van de term zou echter de twee manen uitsluiten als oorlogstheater, noch de militaire detectoren: de moeder van alle demonen. En je blijft niet stilzitten.

Onaangetast door enig militair toezicht, laat de demonenmoeder het rotten en rotten om de overblijfselen van de demonische indringers, evenals de voormalige wetenschappelijke staf, een nieuw leven te geven. En hoe kan het ook anders: het resultaat van deze ketterse schepping van de dea maligna – deze beschamende godin – is nog steeds rampzalig en verwoestend dan alles wat de wereld ooit heeft gezien; de demonische nieuwkomers van het satanische Genesis blijken veel brutaler en bloeddorstiger te zijn dan het onderliggende celmateriaal, de moeder van de demonen van de muren en de bodem, om het nieuw leven te geven.

Nieuw is dat in gebieden op de naamloze Marine dit apocalyptische soort dingen kunnen gebeuren. Met gevaar voor zijn leven en zijn geestelijke gezondheid – hoe posttraumatische stressstoornis effectief kan worden bestreden om te voorkomen dat je een trauma aan het verleden veroorzaakt – moet hij verhuizen om de mensheid van een zekere uitsterving te behoeden. Of, om de nieuwe handleiding te gebruiken: de opdracht is duidelijk: genadeloze vernietiging (allemaal zonder officieel identiteitsbewijs op aarde)!

Uit het dagelijkse leven van de Doom Guy

“Het spel [sic!] voor Doom 64 is vrij eenvoudig. Er zijn demonen. De demonen zijn slecht. Ze stinken, ze zijn wreed, ze eten mensenvlees en als ze de kans krijgen, zullen ze je laten zien hoeveel ze van mariniers houden.’ Als de marketingafdeling van het spel, respectievelijk, althans de auteurs van het bijbehorende boekje, geen geheim maken van de eenvoud van de basisgameplay, dan moet er bijna iets zijn. Dus voor de goede orde: de demonen zijn slecht. Ze stinken, zijn wreed, ze eten mensenvlees en als je de kans krijgt om dat te doen, dan zul je laten zien hoe blij je mariniers hebt. Er moet dus voldoende zijn voor onze basismotivatie. En dat doet het ook!

Zoals anno 1993 zitten wij er ook in Noodlot 64 in een adembenemend tempo door het doolhof, dat is gestructureerd in Level en opruimen op onze constante zoektocht naar rode, gele en blauwe Keycards naar de veelal smalle en slecht verlichte gangen van de bestaande Level-architectuur van het demonische broed. In 1997 waren er 32 levels, dus in de inmiddels verschenen Remaster zijn er in totaal 39 Maps in gebruik. Na een succesvolle strijd tegen de moeder van alle demonen in de Remaster zijn er nog zeven niveaus ontgrendeld, de zogenaamde verloren niveaus , Doem 64, Noodlot (2016) en Eeuwige verdoemenis (2020), waar het verhaal ook op aansluit.

Een jachtgeweer! Een jachtgeweer! Mijn koninkrijk voor een jachtgeweer!

Voor onze schoonmaakactie tot onze beschikking vanaf Noodlot En Doom II was bekende soorten wapens – kettingzaag, vuisten, pistool, Shotgun, Super Shotgun, raketwerper, Plasmagun en BFG beschikbaar voor Imps en dergelijke, die bedoeld zijn om het vuur hoger te zetten. Als bijzonder responsieve – in termen van hitfeedback, geluid en algemene oomph-factor is de Shotgun en zijn Super-variant. Er is nauwelijks een serie die een klasse kan karakteriseren als Doom, het jachtgeweer. Voor de eerste en laatste keer in de serie is er bovendien de BFG9000 (Big Fucking Gun) die het einde van het wapen übertrumpf: de rode laserstraal die moet worden gegoten en je vijand die Unmaker binnendringt. Net als de BFG en de Plasma Gun, de Unmaker van energiecellen die als munitie worden gebruikt. De demonenlaser kan hem beoordelen met drie demonensleutels met betrekking tot zijn vuur, zijn schadewaarde en het aantal gemiste laserstralen kan worden verbeterd.

Veel schakelpuzzels vertragen het tempo van het spel keer op keer en willen opgelost worden om verder te komen of om een ​​van de vele geheime gebieden binnen het level te vinden. Omdat Speedruns door de atmosferisch flikkerende gangen slechts één onderdeel zijn van de voortdurende Leading van verdoemenis. Aan het einde van elk level wordt vervolgens genadeloos afgerekend: hier leren we hoe de eerdere uitlopers van de serie – hoeveel vijanden, items en geheimen we hebben neergeschoten en gevonden hebben verzameld of niet. Dat de gameplay al in 1997 niet meer bedauwd was, getuigde van de parallel leek dit keer een cultklassieker, zoals Turok: dinosaurusjager (1997) of Gouden Oog 007 (1997), waarmee de Doom-formule niet alleen wordt verbeterd naar een – voor die tijd – filmische enscenering (vooral GoldenEye), maar Jump'n'Run-passages worden geïmplementeerd (Turok), hitzones op vijanden worden geïntroduceerd (GoldenEye), de uitgestrektheid van het niveau is aanzienlijk toegenomen en vooral met volledig 3D-gerenderde omgevingen en personagemodellen over de hele wereld.

Doom 64 Doom, en dan weer (verfrissend) is typisch anders

Noodlot En Doom II zijn voorzien van een vloeibare bediening, een hoge speelsnelheid, hordes monsters en een rijdende score, die het hele spel draagt. Wie kent het niet, het inmiddels iconische deuntje van het eerste Level van Noodlot, Kniediep in de dood – Hangar? (Het pakkende nummer krijg je er gratis bij; graag gedaan!) Terwijl Noodlot 64 Alle bekende elementen uit de serie komen ook naar voren, waardoor het spel qua score aanzienlijk gedekt blijft. Op de voorgrond is geen aandrijvende muziek, maar het achtergrondgeluid, de sfeer van de Levels zelf, voornamelijk bestaande uit het gekreun van de verschillende soorten vijanden en bewegende liftplatforms, of open tribunes en sluitende deuren. Hierdoor wordt de hele sfeer van de game duidelijker dan zijn voorgangers op het gebruik van horrorelementen gezet, zonder daardoor iets te verliezen aan het waanzinnige tempo dat de serie kenmerkt. En toch moeten we in Doom 64 nog steeds op de rem staan, om niet in een van de talrijke hinderlagen terecht te komen.

De spieren van de Nintendo 64

Grafisch is de krachtige hardware van de Nintendo 64 op zijn beurt merkbaar. Zo geboeid Noodlot 64 in 1997 door aanzienlijk mooiere en gedetailleerder vervaardigde Sprites van de volledig herziene tegenstandermodellen. Maar de Noodlot 64 Al op het moment van zijn opkomst in technisch opzicht verouderd in de komende jaren, heeft Doom-Engine de ontwikkelaars aanzienlijke barrières opgelegd met betrekking tot de 3D-weergaven. Bovendien leidde de nieuwe kleine animatie van de fasen van de sprite tot de bekende schokkerige beweging van de tegenstanderprocessen. Bovendien is de game zich terdege bewust, aanzienlijk donkerder dan de directe voorganger. Zelfs de mist kan kietelen, de ontwikkelaars hebben nog steeds de oude engine eruit. Op de Nintendo 64 was het dan ook vaak zelfs letterlijk in het donker. Hoewel dit puur stilistisch wel heeft bijgedragen aan de Horror-sfeer van de game, en nog steeds griezelig mooi om bij te dragen. Hier is de Remaster nu op een voorbeeldige manier. Mocht het spel te donker worden, dan heeft nu de mogelijkheid in het menu – twee verschillende Controllers – de in-game helderheid naar persoonlijke voorkeur in te stellen, wat prima werkt. Het spelmenu is nog steeds een beetje te donker, wat te navigeren naar mij, en, respectievelijk, van elk van de menu's Identificeer moeilijke punten keer op keer.

Doom 64 in 1997 en 2020

Niet alleen qua helderheidsaanpassing heeft de Remaster van Noodlot 64 meer dan zien. Het beeld is voorzien van een hogere resolutie, waardoor de game een veel scherpere totaalindruk krijgt; de uiteinden echter uiterlijk in de extreem grofkorrelige getroffen tegenstandermodellen. Het achtergrondgeluid, al het bloed in mij, bevriest in de aderen en is slechts een kwestie van seconden vanwege de adrenalinestoot tijdens het brute vuur, hordes demonen, gevechten tegen een ontelbaar leger van pas ontdooide. De remaster van Noodlot 64 gierig ook niet met extra instelmogelijkheden, zoals individueel instelbaar gezichtsveld (field of view) en anti-aliasing. Zelfs de knoppenindeling op de controllers en de pc kan naar eigen smaak worden aangepast.

Het hoogtepunt van de Remasters, voor mij echter een onverwacht punt. Zo werd vóór de release aangekondigd dat zowel de PS4 als de Switch-versie van de game uitgerust zouden moeten worden met een bewegingscontroller. Dus wat in de HD-Remaster van Resident Evil 4 crimineel verwaarloosd (waarom?), zou je nu bij een 23-jarige first-person Shooter voor het eerst moeten implementeren. “Noodlot met een bewegingsbediening… wat?” was mijn eerste reactie. En de eerste Go-, respectievelijk, in een poging mijn vooringenomenheid te ondermijnen door te bevestigen dat de controle van de Doom Guys door middel van in de Joy-Cons verwerkte gyroscoopsensor in een soortgelijk gewricht wordt beheerd, zoals eerdere pogingen om Noodlot de muis om te besturen (ik moet bekennen dat ik het experiment destijds heb gedaan, gedurfd). Volgens een eerste verwelkoming van de zogenaamd succesvolle bevestiging van mijn voorlopige oordeel, merkte ik met verbazing op dat de bewegingscontrole de analoge stick niet kan vervangen, aangezien de marine de draaicirkel heeft van een vrachtwagen van twee ton, de fijne afstelling van de schietrichting door de beweging van de pols is echter veel nauwkeuriger vanuit de hand dan ik met de traditionele besturingsmodus mogelijk zou hebben gemaakt. In die zin de meest waardevolle aanbeveling van mijn kant voor de bewegingscontrole voor de gerichte beëindiging van de ongewenste gast uit de hel, die bijna een lichte geweersfeer van advent achterlaat (maar slechts bijna, te beperkend om toe te voegen).

CONCLUSIE

Op het moment van zijn vrijlating, vanwege verouderde technologie en nauwelijks innovaties in de gameplay, grotendeels mislukt, Noodlot 64 al snel verzamelde zich een grote schare fans, en sommigen intussen als een van de beste series. Brutale vuurgevechten tegen hordes ondoden en demonen, een griezelige horrorsfeer en de Noodlot van een eigen Flow te maken Noodlot 64 , zelfs vandaag de dag, naar een deelserie over waardenspel. De Remaster heeft een hogere resolutie en extra grafische instellingen (FOV, anti-aliasing, helderheid), maar zonder grote technische innovaties. Want Nightdive en id Software hebben gewacht op de remaster van zeven nieuwe niveaus die aan het einde van zelfs een nieuw Boss-monster op ons worden gegeven.

De handleiding is niet als digitaal boekje om te downloaden opgelost, of in ieder geval is de inhoud van het verhaal, aangezien er tekstpanelen zijn ingevoegd, interfereert met het spelen van het spel, het verhaal van Noodlot 64 , zo achtergesteld, dat kunnen ze weliswaar zijn – een slechte zaak om helemaal niet te begrijpen. Omdat in de originele versie het verhaal volledig is uitgewisseld in de bijgevoegde handleiding. Hoewel de Sprites van de Nitnendo 64-uitloper van Noodlot veel groter zijn, dus hetzelfde alleen op het grote scherm, maar erg modderig en de bewegingsanimaties, vanwege de kleine animatie van de fasen, zoals in 1997, erg schokkerig.

Noodlot 64 blijft ondanks de trouwe overdracht van deze tekortkomingen, zelfs 23 jaar na de release van een succesvolle deelname aan de Doom Franchise. Niet alleen omvat de Remaster een leemte in de toegankelijkheid van een historische curiositeit – de Noodlot 64 dat is het zeker – maar het zorgt er ook voor dat een uitstekend deel van de serie nieuw te ontdekken is. Vooral de beweging om de Switch-versie te besturen heeft het bij mij gedaan, het geeft mij de indruk van rudimentair – met een licht pistool door de vloeren van de door demonen geteisterde UAC-basis te bestormen.

Wat is Doom64? De remaster van de originele First-Person shooter uit 1997 voor de Nintendo 64.
Platformen: PC, PlayStation 4, Xbox One, Switch
Getest: Schakelaar
Ontwikkelaar / Uitgever: id-software, Nightdive Studios/Bethesda Softworks
Uitgave: 20. maart 2020
Koppeling: Officiële website