Filmrecensie: Kleine vrouw

Vóór iets meer dan 2 jaar maakte de 37-jarige Greta Gerwig haar regiedebuut , Dame Vogel Vijf Oscarnominaties worden ingetrokken, en daarom, ga voorgoed rechtop zitten en let op iets dat eerst Hollywood daarvoor heeft gezorgd. Nu met hun nieuwe productie van de talloze malen (voor het eerst in 1918) verfilmde literaire klassieker The Kleine vrouw terug en bewijzen dat haar eerste film niet alleen een grote meevaller was.

INHOUD

Ten tijde van de Amerikaanse burgeroorlog groeien de vier zusjes March op in slechte omstandigheden, maar onder de liefdevolle zorg van hun moeder, Marmee, in een klein dorpje in Massachusetts. Meg, Jo, Beth en Amy kunnen niet méér van elkaar verschillen, maar je haalt het steeds weer bij elkaar, want gemeen: ze hebben allemaal een groot familiegevoel.

Terwijl haar vader in de oorlog dient, groeien de vier meisjes uit tot jonge vrouwen en beginnen hun eigen weg te gaan. Vooral de eigenwijze Jo drijft ermee de wijde wereld in, en dus gaat ze naar New York om schrijfster te worden. Wanneer ze echter een telegram van uw huis bereiken, laat u alles achter en keert u terug naar huis.

© 2019, Sony Pictures Entertainment Duitsland GmbH / Wilson Webb
Friedrich Bhaer (LOUIS GARREL) in KLEINE VROUWEN van Sony Pictures.

KRITIEK

Het verhaal van de Kleine vrouw vertelt is ver weg van het onbekende en ook veranderingen in Gerwigs nieuwe versie zijn zo goed als niets. Het voegt een paar kleine elementen toe, die echter geen invloed hebben op de kernuitspraken van de inhoud. Net als in het origineel wordt het begeleid door de vier zussen op weg naar volwassenheid, met alle ups en downs als gevolg van deze ontwikkeling. Voor ieder van hen op hun eigen manier, want zusjes of niet, qua karakter verschillen jullie heel erg van elkaar.

Juist hier ligt de grootste kracht van het verhaal, en dus ook van een (succesvolle) bewerking. Of het nu de traditionele Meg is, de wens voor een gezin, de tomboy-achtige Jo, die dol is op schrijven, de rustige en muzikaal begaafde Beth, of het egoïstische jongste kind Amy, het zijn allemaal gelaagde en levendige karakters. Ieder van hen heeft zijn eigen dromen en angsten, doelen en zwakheden, maar het verbinden van de familie heeft voor ieder van hen de hoogste prioriteit. Dit maakt ze ongelooflijk geloofwaardig en gewoon zo vreselijk schattig.

De rest van de personages straalt, hoewel niet zo gedetailleerd als de zussen, sympathie uit. Ja, zelfs de weergave van het meisje als ‘vervelende oude meid’, een rijke tante, is eigenlijk gewoon een beetje eigenzinnig en op haar eigen manier, maar wel erg in het welzijn van de Vier geïnteresseerd. En hier ligt mijn enige kritiek op de Kleine Vrouw als een verhaal: hoe geloofwaardig alle personages op zichzelf ook mogen zijn, kortom, de acts zijn niet per se een klein team van alleen maar wonderbaarlijk begripvol, met enorme, met harten uitgeruste karakters, maar een beetje te veel op een sprookje.

© 2019, Sony Pictures Entertainment Duitsland GmbH / Wilson Webb
Amy March (FLORENCE PUGH) in LITTLE WOMEN van Sony Pictures.

Of dit feit je nu stoort of niet, het ligt zeker niet aan de film. Integendeel, het lijken in ieder geval de vier hoofdrolspelers, nog steeds iets complexer dan in het verleden. De sfeer en het statement zijn trouw aan de inhoudelijke uitvoering van Gerwig, maar toch uitstekend. Met een verdere simpele hervertelling is dat echter niet het geval, want ook al blijft de plot van 1:1 hetzelfde, prutsen doet de jonge regisseur toch een beetje mee met de verhaalstructuur. Hun versie maakt altijd sprongen in de tijd en terug, wat het geheel een compleet nieuw geheel maakt, maar waarschijnlijk niet door iemands minnares is geschreven, geeft dynamiek.

Dergelijke kleurrijke karakters zijn natuurlijk niet veel waard als je niet wordt vertegenwoordigd door capabele Thespians. En ook hier weet de nieuwe versie de Bank te overtuigen. Saoirse Ronan, Emma Watson, Florence Pugh en Eliza Scanlen Shine als de vier zussen, evenals Laura Dern Chalamet als Marmee en Timothée als de Love-Interest Laurie. En ook al zou het niemand verbazen, Meryl Streep in de rol van tante March als Feestmaal.

Als Gerwigs eerste film getuigt ook van de Kleine vrouw voor een goed begrip van film als medium. Ze heeft een talent voor mooie en betekenisvolle foto's en ook niet in chronologische volgorde, beginnend aan het einde van het plot (de montage) werkt soepel. Ook het decor- en kostuumontwerp wordt uitstekend verzorgd, waarbij laatstgenoemde in ieder geval een Oscarnominatie wist te scoren. Wat er trouwens in totaal 6 zijn, een andere voor de beste score van Alexandre Desplat, de Shine, sterker nog, prachtige en pakkende melodieën.

© 2019, Sony Pictures Entertainment Duitsland GmbH / Wilson Webb
James Norton in LITTLE WOMEN van Sony Pictures.

CONCLUSIE

Kleine vrouw zit ook in de nieuwste versie van een familiedrama, de positieve, geruststellende variant. Ook al gaat het verhaal heel specifiek over het leven, als vrouw, en onbetwist in de verboden categorie van ‘vrouwenfilm’ is er één (ik was een van precies twee mannen in de bioscoop), dus de kern van de uitspraken is van toepassing, maar voor wij allemaal. Het feit dat alle mensen bijna te mooi lijken om waar te zijn, zou de andere kijkers misschien kunnen storen, maar dit komt door de template. De uitvoering hiervan is Greta Gerwig in ieder geval gelukt, dat is uitstekend, want ze acteert ondanks de vele eerdere verfilmingen heel fris, ons ambacht is geboren uit fruit.