Filmrecensie: Zombieland 2: twee zijn beter dan één

10 jaar lang ben jij als fan bezig met het vervolg op de kleurrijke en eigenzinnige Zombie Comedy Zombieland zal moeten wachten. Het is nu gevonden zodat het oude team (cast, regisseur en schrijvers) eindelijk weer bij elkaar is, om de smeekbeden van de fans en de geschiedenis van de 4 schuine vogels in de Zombie Apocalyps te beantwoorden om het woord te verspreiden. Wat een lange tijd duurt, wordt eindelijk goed, zeggen ze, maar klopt dit ook? Zombieland 2: twee zijn beter dan één naar?

INHOUD

Na al het reizen door de Verenigde Staten, en om zichzelf te verdedigen tegen de zombiemassa's, hebben we besloten om onze 4 helden te laten huisvesten en het verlaten witte huis te selecteren. De jaren gaan dus in relatieve vrede voorbij, en de toestand van de wereld is bepaald niet de juiste overvloed. De tijd brengt echter veranderingen met zich mee. Terwijl Tallahassee, net als voorheen, een gelukkig kerstfeest moet vieren, wanneer hij maar wil, en de limousine van de president om te Tinkeren, zorgt de relatie tussen Columbus en Wichita voor verveling.

Het ergste werd echter Little Rock. Het is inmiddels uitgegroeid tot een Tiener en verlangt niets liever dan het contact met leeftijdsgenoten. Om te redden als Columbus, in een wanhopige poging om je relatie te veranderen, doet Wichita een verzoek aan beide meisjes. Er vertrekt alleen een miezerig bericht dat je naar nieuwe Shores trekt. Ze komen helaas niet ver, voordat jij ook de hulp van de twee achtergebleven mannen nodig hebt. Dus een nieuwe Roadtrip voor de bende, en het doel is naar Graceland.

Columbus (JESSE EISENBERG), Tallahassee (WOODY HARRELSON), Little Rock (ABIGAIL BRESLIN) en Wichita (EMMA STONE) in Sony Pictures’ ZOMBIELAND: DOUBLE HOLDS BETTER.

KRITIEK

Soms gebeuren er geweldige films, waarbij je het gevoel hebt dat je meer zou zijn geweest dan gepland. Als de juiste mensen bij elkaar voor en achter de camera komen, is het ontmoeten op precies het juiste moment een lef. Zombieland was een film die consequent doet alsof een stel mensen er gewoon heel veel plezier mee heeft, om het (door de wet afgeslachte) Zombie-genre op de schop te nemen. Het opmerkelijke kassucces en vooral de daaropvolgende cultstatus leken de makers veel meer te verrassen dan het publiek. Zo'n, min of meer willekeurig genie, voor een tweede keer vastleggen is een bijna onmogelijke taak, zoals Zombieland 2 , maakt het helaas duidelijk.

Waarschijnlijk de grootste factor hier is het verlies van het verrassingseffect. In 2009 wist niemand precies wat hij kon verwachten Zombieland ziet er uit. Tegenwoordig heeft het publiek specifieke verwachtingen van het vervolg, en niet alle zijn hetzelfde. De a hield van de grotesk overdreven weergave van geweld en het daarmee gepaard gaande macabere gevoel voor humor. De ander werd verliefd op de heerlijk gekke karakters en hun schreeuwend grappige interacties. Deze aspecten worden weer in precies dezelfde verhouding van mix toegevoegd om een ​​koorddansact te krijgen en zelfs als het je lukt, mist de film nog steeds het gevoel van het Nieuwe, omdat we dit eigenlijk allemaal al gezien hebben.

Om dit tegen te gaan, moet je de gebaande paden bewandelen van ‘meer van alles’, wat helaas niet veel helpt. Waar je karakters 10 jaar geleden, met 4, veel Zombies en een Roadtrip op zoek naar Twinkies eraan komt, heeft het vandaag de dag een heel team van minder belangrijke personages, locaties en een opgezette acteer-Zombie-classificatie nodig om terug te brengen naar de Essential, om hetzelfde verhaal te vertellen: “Een handvol schuine types om zombies door een verwoest Amerika te leiden en er een aantal te doden”. Al deze nieuw geïntroduceerde elementen worden gedeeltelijk nooit gebruikt, wat het geheel nog beter maakt. Zoals ons is uitgelegd, hoewel de verschillende zombietypes aan het begin van de duik, maar dan in het verdere verloop, ook niet meer zijn en absoluut geen relevantie hebben voor de plot.

Tallahassee (WOODY HARRELSON) en Nevada (ROSARIO DAWSON) in ZOMBIELAND van Sony Pictures: DOUBLE HOLDS BETTER.

Nog een tekortkoming van Zombieland 2 Het lijkt erop dat het niet meer zo leuk is om te hebben als in het verleden. Want terwijl Woody Harrelson schittert in de rol van de gekke Tallahassee om aan het werk te zijn, merkt de rest van de cast nauwelijks dit niveau van enthousiasme op. Vooral Abigail Breslin (als Little Rock) fungeert als een lieverd ergens ver weg van de set van deze film. Jesse Eisenberg en Emma Stone gaan niet op volgorde, maar meer ook niet. De nieuwkomers laten, naast andere Zoey Deutch, Rosario Dawson en Luke Wilson, een geweldige indruk achter op het publiek. Maar dat staat meer op het script dan op hun acteerprestaties. Zo blijft Harrelson, zij het ook hier, het hoogtepunt van de cast, ook al is hij deze keer alleen.

En ondanks dit alles is dat zo Zombieland 2 nog steeds goed vermaak. De enscenering is vakkundig en vloeiend, camera- en montagewerk met allerlei leuke trucs om de vorige op geen enkele manier minderwaardig te maken, en de Humor kan dat niet, ook al heeft hij het niveau van die tijd behoorlijk bereikt. Deze set bevat eersteklas make-upwerk, evenals deze felgekleurde en komische stijl, die 10 jaar geleden al perfect is geslaagd met het eigenzinnige Zombie-slachtfeest en dat nog steeds doet. In dezelfde geest, de Soundtrack, wordt de nogal onbelangrijke Score herhaaldelijk onderbroken door Song-klassiekers hits trouwens, tegelijkertijd helemaal niet en dan toch weer uitstekend geschikt voor de getoonde waanzin.

Little Rock (ABIGAIL BRESLIN) en Berkeley (AVAN JOGIA) in ZOMBIELAND van Sony Pictures: DUURT TWEEMAAL BETER.

CONCLUSIE

Vervolgen hebben het over het algemeen moeilijk, dit is geen nieuw inzicht. Het is ook de erfenis van een film om mee te dingen, die nooit ontworpen is als opvolger en Fans als sekte verhandeld wordt, wat de moeilijkheidsgraad van de onderneming wederom enorm vergroot. Helaas, Zombieland 2: twee zijn beter dan één deze test bestaat niet. Te ver glipt het script in de oude valkuil van ‘Groter, luider, meer’ en breidt het het eenvoudige maar ingenieuze basisconcept uit van onnodige items die niet zullen worden gebruikt. Bovendien lijkt alleen Woody Harrelson er echt plezier in te hebben, wat zo beminnelijke dynamiek tussen het protag-nest merkbaar krast. Aan het eind van een best leuke Zombie-actiefilm vol macabere, bloedige humor die weet te entertainen, maar niet de kwaliteiten van zijn voorganger haalt, is de aanpak voldoende.