Het trauma van de Apaches - Een eerbetoon aan luitenant Blueberry

Mike Steve Blueberry, de held van een populaire Frans-Belgische westerse stripserie, vierde zijn eerste optreden in 1963 in het Franse striptijdschrift Pilote. De Cowboy met de gebroken neus en het alcoholprobleem onderging in zijn 57 jaar een aantal transformaties. In het begin werd de nog stralende Western Hero in lijn gebracht met de natuur en met wat het uiterlijk van de blauwe bes, steeds meer het populaire Italo-Western. Zijn avonturen waren donker en hij begon de zijne en de rol van zijn kameraden in de oorlog tegen de inheemse bevolking moet in twijfel worden getrokken. Ook zijn laatste optreden , The Trauma of the Apaches – Een eerbetoon aan luitenant Blueberry qua inhoud is het donkerder dan de eerste aanblik.

Luitenant Blueberry is op het eerste gezicht niet wat je een zachtaardige ziel zou noemen: hij gokt, heeft een affaire met de vrouw van zijn superieuren, en vanwege zijn motivatie is hij vele jaren geleden verdronken in de alcohol. En toch zit er een zeer duidelijke morele kern in de Inside. Als hij ziet dat een groep jonge mensen zogenaamd wordt aangevallen door inboorlingen, snelt hij met zijn paard Piggy te hulp. Bij nadere beschouwing van de situatie is het de goedhartige dronkaard niet duidelijk dat dit waarschijnlijk zo was, zoals het eerst leek. De drie jonge mensen, twee mannen en een vrouw, reden door het platteland en ontdekten een jonge Indiase vrouw, die aan het baden was in een meer. Eén van de Drie kwam met domme ideeën en toen de meisjes en hun moeder ruzie kregen, werden ze in koelen bloede door de leider neergeschoten. Alleen maar dom: in het geval van de doden is de vrouw van de Apaches Amertume, die dankzij zijn sluwheid en wreedheid een legende onder de Amerikaanse soldaten was. Maar de moordenaar is geen onbeschreven blad, het is de oudste en favoriete dochter van een radicaal-fundamentalistische bandleider. Bosbes die onbedoeld tussen de fronten belandt en er alles aan doet om een ​​escalatie te voorkomen en onschuldig leven te beschermen

© DARGAUD 2020, door Blain & Sfar, naar Charlier & Giraud/ Egmont Comic Collection

De Italo-Western op papier

Het verhaal, geschreven door Christophe Blain en Joann Sfar, is een eerbetoon aan de klassiekers. Het trauma van de Apaches - Een eerbetoon aan luitenant Blueberry is mijn eerste ontmoeting met de titelhelden. In dit opzicht heb ik geen vergelijkingen met eerdere klassieke verhalen over de figuur en het blik Het trauma van de Apaches - Een eerbetoon aan luitenant Blueberry voor alleen maar staande waarden. Kortom, ik vond de Comic erg leuk.

In totaal 61 pagina's ontvouwt zich een Wild-West Story, waarin ook duistere thema's als verkrachting, racisme, religieus fanatisme, ja, nog voordat de (impliciete) incest een halt wordt toegeroepen. Er zijn binnen Het trauma van de Apaches - Een eerbetoon aan luitenant Blueberry is niet echt goed en kwaad. Alle pagina's zullen begrijpelijke motieven hebben die hen tot hun daden aanzetten, en ze geloven allemaal dat ze gelijk hebben. Helaas is er echter nauwelijks iets gevaarlijker dan een man die zichzelf in zijn gelijk ziet, omdat dit gerechtvaardigd is in de situatie van absolute wreedheid zolang het doel de middelen heiligt. Tussen deze fronten hebben we een held, die op feiten is gericht, omdat hij zelfs maar één keer dacht te vechten voor een rechtvaardige zaak. Deze kennis verdronk hij in alcohol, het verschuilt zich achter pittige uitspraken en doet alsof hij onverschillig is. Tegelijkertijd gaat hij echter met grote passie verder voor een bloedeloze oplossing van het conflict, en het is duidelijk dat in de bebaarde, ruwe schil een zeer empathische kern schuilgaat.

Of het nu Blueberry is om de situatie op te lossen, – op dit punt gericht, nog niet, omdat Het trauma van de Apaches - Een eerbetoon aan luitenant Blueberry eindigt met een Cliffhanger. Daarom had ik het gevoel het met een proloog te moeten doen.

© DARGAUD 2020, door Blain & Sfar, naar Charlier & Giraud/ Egmont Comic Collection

CONCLUSIE

ik had Het trauma van de Apaches - Een eerbetoon aan luitenant Blueberry staat niet op het scherm, omdat ik het niet wist. Pas tijdens mijn onderzoek voor het artikel kwam ik erachter dat er bijvoorbeeld een verfilming was uit het jaar 2004 met Vincent Cassel in de hoofdrol – die naar verwachting maar niet erg goed blijkt te zijn geweest. Daarom keek ik uit naar de strip en had ik een leuke tijd. Ik ben een grote westerse fan en ik hield van de duistere banden van de geschiedenis. Ook Mike Blueberry als gedesillusioneerde cynicus met het hart op de juiste plaats werkte voor mij op alle vlakken. Alleen bij de tekeningen van Christophe Blain werd ik niet echt warm, dit was echter puur mijn persoonlijke smaak en zegt niets over de kwaliteit hiervan. Wat mij betreft, ik ben blij dat ik mee ben gegaan Het trauma van de Apaches - Een eerbetoon aan luitenant Blueberry zou kunnen uitbreiden en ik ben benieuwd hoe het verhaal verder gaat.

Het trauma van de Apaches - Een eerbetoon aan luitenant Blueberry
Taal: Engels
Hardcover: 64 pagina's
Uitgever: Egmont-stripcollectie;
Uitgave: 02. april 2020 (1e editie)
Koppeling: Officiële website

De avonturen van luitenant Blueberry verschijnen in de Duitstalige landen in de Egmont Stripcollectie.

© DARGAUD 2020, door Blain & Sfar, naar Charlier & Giraud/ Egmont Comic Collection