Speelt: Mozaïek

De Noorse ontwikkelaar Krillbite probeert het met zijn nieuwste onafhankelijke project Mozaïek op het succes van Onder de slaap , verbinden, en blijft het onderwerp van eenzaamheid en isolatie in een grote wereld, terwijl er qua graphics wel een samenhangend nieuwigheidje aan is toegevoegd. We hebben een eerste blik geworpen op het Point&Click Adventure.

En elke dag begroet het werk een dier?

In een nabije toekomst, die wordt bepaald door grote bedrijven, nemen we onze onopvallende en naamloze hoofdrolspelers. Hij wordt wakker in zijn kleine studio-appartement in de 7. Houd de versleten werkkleding aan en richt zijn blik onmiddellijk op het nachtkastje, de trillende mobiele telefoon. We zien met een muisklik (ja, dat is eigenlijk de hele gameplay) berichten van mama, die ons een fijne dag wenst, en, zoals we als speler zullen merken, snel, zielloos gezelschap van het personage: we komen te laat terugkomt en binnen een paar dagen ontslagen wordt, zou dit vaker moeten gebeuren.

De Stand-up is moeilijk uit te voeren, dus wat doe je eerst? Natuurlijk een sterke in het licht van de kamers. Als dat nog niet genoeg is, kun je de hele ochtend besteden aan jezelf kapot maken. Ik heb in mijn test niet besloten om binnenkort mijn waarschijnlijk typische ochtendritueel voort te zetten, en ging in plaats daarvan naar mij toe voor de mooie dag. Als je in het appartement kijkt, vind je een paar kleinigheden waarmee we kunnen communiceren: rekeningen, de stapel, een tv die je kunt gebruiken, maar ook een paar spelletjes aan de telefoon. Dat was het toch. Het lijkt een heel somber leven te zijn dat we kunnen ervaren.

Mijn vlindereffect

Op weg naar het werk komen we onaangename situaties tegen die ieder van ons ervaart: ongewenste blikken van andere mensen, slecht weer, altijd zonder paraplu bij je, of het saaie geploeter. Dan, op weg naar het werk, en leidt naar de Overlook van een van de auto's bijna een ongeluk.

Ons sombere leven van alledag wordt echter onderbroken, al is het maar voor een kort moment, ook prachtig: zo zien we een gouden vlinder die door de regen glijdt, schijnbaar glinsterend en glanzend door de lucht. We kunnen de vlinder een korte tijd langs een bouwplaats leiden, terwijl onze naam verliezersvriend langzaam daarna verder gaat en niets anders meer kan. Een kort moment van vrijheid en geluk komt door hem heen op de stoep naast het drukke verkeer. Kort daarna wordt de vlinder door een waaier in stukken gesneden. Maar ons personage is van binnen waarschijnlijk al dood, omdat het een stuk aanraakt of omdat het de algemene uitstraling van het spel is, die geen gezichtsuitdrukking mogelijk maakt.

We komen aan op kantoor, vinden ons achter onze pc en kunnen zelfs aan het werk gaan. Met deze kleine minigames moet ik oplossen wat zich moeilijker voordoet dan ik had gedacht – maar niet omdat deze extreem uitdagend zijn, maar simpelweg omdat het spel niet nalaat de noodzakelijke mechanismen uit te leggen. Of hier een patch voor is, zal blijken.

Klein visje, klein visje, fiiiiiiiisch?!

We worden wakker in ons appartement. Een nieuwe dag, een nieuw begin. Nou ja, of niet. Allereerst trakteren we ons weer op mooie ne terug, dan de telefoon en kijken wat er nieuw is in de wereld. Het ogenschijnlijke antwoord is: niets, behalve dat we te laat terugkomen. Waarom voelt dit zo vertrouwd?

We sjokken de badkamer in en zien een goudvis in de gootsteen rondhangen. Waarom? Ze kennen de goudvis niet eens, waarmee we kunnen praten. Aan ons de keuze: mee nemen of hem in het toilet afwassen. Ja, deze twee opties zijn de enige. Ik kies de vis die ik wil meenemen – wat moet er gebeuren met een uitdrogende vis in de borstzak?

We slenteren met onze plotseling, maar heel rustig Goldie mee door de talloze brievenbussen van het gebouw en begeven ons naar de geliefde Job. Net als de vlinder de dag ervoor zien we ook iets bijzonder moois, Shining, terwijl we over een snelwegbrug slenteren, waaronder toen een grote file verdampte, een kleine elektriciteitscentrale met hoogspanningsleidingen, waarin we wandelen een rij direct; we hebben niet eens de hint van Fish nodig. Knippen, en de dag begint opnieuw...

CONCLUSIE:

Mozaïek is een best aardig uitziend Point&Click-spel (rechts ontbreekt Adventure, helaas is er nog veel) met veel potentie, wat de overige Story-geschiedenis betreft. Het zou de Out of Telltale’s van dit jaar kunnen zijn voor een vermakelijk, maar goed alternatief, als het woord ‘als’ er niet was. Als ik maar iets mis, is dat niet echt een emotionele gehechtheid aan onze, helaas naamloze, waarop ik kan voortbouwen. Het belangrijkste element in een verhaalzware game moet het inleven in de personages zijn, en hier gewoon bij blijven door de hardhandige weergave van alledaagse situaties en van hun verrassende ontwikkelingen, helaas, op de baan. Het kan dus snel gebeuren, dat is wanneer je klikt behoorlijk saai. De optiek is solide, maar als personages geen gezichtsuitdrukkingen hebben, blijft er een bittere nasmaak over. Als Krillbite tot het loslaten van de rechter hendels, trekt en misschien een paar schroeven vast drukt, kan dit bestaan ​​uit Mozaïek , een mooi en heel verdrietig en aangrijpend spel. Laten we hopen.

Een gastartikel van Daniel Egger

Wat is mozaïek? Wijs en klik sciencefictionspel
Platformen: PC
Getest: Previewversie, PC Intel Core i7-7770, 32GB RAM, GeForce GTX 1070
Ontwikkelaar / Uitgever: Krillbite Studio / Rauwe woede
Uitgave: Eind 2019/begin 2020
Koppeling: Officiële website