Filmrecensie: Knives Out – moord is een familieaangelegenheid

Regisseur Rian Johnson speelt met genreconventies. Terwijl hij probeert de paden te ontdekken die we een nieuw pad hebben betreden, vergeet hij echter niet om aan de verwachtingen van een genre te voldoen. De laatste Jedi heeft laten zien dat deze aanpak nogal problematisch is, vooral als de franchise zo'n hardcore fanbase heeft als het Star Wars-universum. In zijn zelfbedachte films werkt het maar niet helemaal uitstekend, evenals zijn laatste werk, Knives Out – moord is een familieaangelegenheid, bewijst op indrukwekkende wijze.

INHOUD

Harlan Thrombey, zijn personage, viert een succesvolle en rijke patriarch van een grote, meer dan excentrieke familie, in de kringen hiervan zijn 85e verjaardag op zijn buitenplaats. Als Harlan maar de volgende ochtend dood in zijn kamer wordt aangetroffen, komt het al snel in de Celebration-stemming. De onderzoekers riepen onmiddellijk onderzoekers op om hun onderzoek te beginnen en te proberen de gebeurtenissen van de afgelopen nacht te reconstrueren.

Met hen verschijnt echter ook de beroemde en ietwat excentrieke rechercheur Benoit Blanc, die niet alleen de politie, maar ook de verzamelde familieleden uit het concept haalt. De voornaamste belangstelling van Blanc gaat echter al snel uit naar de jonge Marta, omdat zij niet alleen de verpleegster van Harlan is en de laatste die hem levend heeft gezien, maar ook heel duidelijk iets voor hem verborgen heeft.

© 2019 Universe-film

KRITIEK

“Klinkt veel als Agatha Christie”, zou je na deze samenvatting kunnen denken. En echt verkeerd zou je niet liegen met deze veronderstelling, want Johnson’s Inspiratie komt heel duidelijk uit deze hoek. Een klassiek ‘Wie heeft het gedaan’-moordmysterie, omdat je lange tijd zo populair was Messen uit worden. Direct aan het begin van een misdrijf, meestal in een ruimtelijk beperkte omgeving, met een beheersbaar aantal verdachten. De slimme onderzoeker zal in de loop van zijn Onderzoek verschijnen, je leert als toeschouwer de omstandigheden, mensen en achtergronden kennen. De moordenaar en de exacte omstandigheden van de overtreding blijven in het duister totdat je de puzzel zelf hebt opgelost, of de rechercheur op pad gaat aan het einde van de gebeurtenis en de dader heeft gezorgd.

Deze formule is de laatste jaren helaas een beetje in de vergetelheid geraakt en werd zowel uit de bioscoop als uit de bioscoop gehaald in allerlei tv-series en formaten. De weinige uitzonderingen die er zijn, zijn bijna altijd remakes van oudere klassiekers, zoals iets dat voor het laatst is bijgewerkt in 2017 met moord op de Oriënt-Express. Des te leuker dus dat we het ermee doen Messen uit met een compleet nieuw verhaal om te doen. En dat is ook zo, want dat is zo’n beetje het uitstekende script dat het aan de ene kant creëert om aan alle verwachtingen van een dergelijke strip te voldoen, terwijl hij tegelijkertijd niet keer op keer verrast wordt met zinnen die passen bij de Genre-conventies. Het is bijvoorbeeld relatief duidelijk waaraan Harlan is overleden en wiens schuld dat was. En toch zit hij veel meer achter de gebeurtenissen, zoals het lijkt.

© 2019 Universe-film

Het vaak geniale, sterk gestileerde recherchewerk is hier heel anders dan anders. Hoewel Blanc duidelijk een bekwaam onderzoeker is, wekt hij nooit de indruk voortdurend een stap voor te zijn, zoals dat zo vaak het geval lijkt te zijn bij Poirot en vrienden van de zaak. Hij gedraagt ​​zich veel meer als een verwarde professor die de helft van de tijd niet precies weet wat hij hier doet. De rest van de karakters zijn verfrissend. Oogverblindende figuren zijn het natuurlijk allemaal, sommige stereotypen zijn overdreven, maar nooit zozeer dat je in de belachelijke of zelfs vergezochte waardigheid vervalt. En juist hier ligt de grootste kracht van de film, naast het doordachte plot: het maakt allemaal enorm veel lol met de flitsende personages en hun te volgen interacties.

Een voorwaarde voor een competent en gemotiveerd Ensemble uiteraard. En ook hier blinkt het uit Messen uit. Zelden krijg je zo'n getalenteerde ploeg blij om een ​​stel als hier te zien. Van Don Johnson als slordige schoonzoon, over de geweldige dames, Toni Collette en Jamie Lee Curtis als dochter en schoondochter, tot aan de irritante en truidragende Chris Evans. En ondanks al deze maten is er in één van de films duidelijk een heerlijk eigenzinnige Daniel Craig als rechercheur Blanc en steeds meer de stermuis de Ana de Armas “te goed voor deze wereld”-verpleegster, die zich overigens heeft teruggetrokken een Golden Globe-nominatie voor deze rol.

Nog een hoogtepunt van Messen uit is het geweldige decorontwerp. De Villa is in ruim 70% van de film een ​​genot om te spelen en levert een grote bijdrage aan de karakterisering van hun excentrieke eigenaar. En ook anders kun je niet in vodden zitten, het is in de film vastgelegd maar prachtige foto's, de vloeistof is gesneden en heeft een over het algemeen zeer hoge kwaliteit, ondanks het relatief kleine budget. De Soundtrack doet het script en weeft samen wat je hier kunt verwachten, onheilspellende snaren om spanning op te bouwen, met een totaal schuine toon die eigenlijk helemaal niet zou moeten passen.

© 2019 Universe-film

CONCLUSIE

Het is moeilijk te geloven wat je kunt krijgen van een genre dat tegen het einde van de vorige eeuw al versleten was, dat het ook zo goed is (althans uitgestorven in de bioscoop). Dit vereist echter een verfijnd plot, een team van kleurrijke en interessante personages en natuurlijk acteurs die leven inblazen. Al deze punten zijn verwerkt Knives Out – moord is een familieaangelegenheid met vlag en wimpel en bovendien zeer waardevol geproduceerd en prachtig om naar te kijken. Voor wie een lastige moordzaak is, klinkt, in combinatie met veel fris interactief plezier en vermakelijk, verpakt in goed entertainment, het moet de nieuwe film van het jaar zijn met deze film.