Luigi’s Mansion 3 in de test

Twee keer al was Mario's grotere, maar jongere tweelingbroer net zo onvrijwillig als de Ghost Hunter, in gebruik: één keer op de Nintendo GameCube en twee keer op de 3DS (remake van het origineel plus vervolg). Na een lange pauze en het overslaan van zowel de Wii als de Wii-U, moet hij nu aanvallen om terug te schakelen naar de stofzuiger en de zaklamp en bewijzen dat hij gedeeltelijk, ten onrechte, het bestaan ​​in de schaduw van zijn kleine grote broer heeft ontdekt.

“Hartelijk gefeliciteerd, je hebt gewonnen, grote prijs gewonnen”

Wat moet je van mails of brieven met een soortgelijk onderwerp is geen geheim. In het Mario-universum is er schijnbaar geen spamfilter of zijn de bewoners gewoon te goedgelovig. Als Luigi en zijn vrienden door een Onbekende – ook al is het in correct Duits – worden uitgenodigd voor een gratis verblijf in een luxe hotel, denk je er verder niet over na. Luigi, Mario, Princess Peach en drie Toads om je koffers te pakken en naar het afgelegen hotelterrein te gaan. Daar wordt u als enige gasten in de enorme hotelwolkenkrabbers van hoteleigenaar Sarah Schreck persoonlijk verwelkomd en in hun individuele kamer om na de vermoeiende reis slechts één keer uit te rusten. De clan van de vriend zou inmiddels moeten weten dat het eigenlijk beter is: wat te mooi lijkt om waar te zijn, enz., Het komt zoals het moet, en Luigi wordt midden in de nacht wakker in een griezelig getransformeerde hotelkamer. Op zoek naar zijn broer en hun vrienden ontmoet hij een plotseling heel anders uitziende Sarah Schreck. Het blijkt dat de uitnodiging een valstrik was, en mevrouw Schreck wil alleen indruk maken op de gerespecteerde – en intussen vrijgelaten – koning Buu Huu. Dit heeft Mario gevangen gezet en zijn vrienden staan ​​al in de bovennatuurlijke portretten, en een ander frame is klaar voor zijn aartsvijand Luigi. Maar hij kan op het laatste moment ontsnappen door voorlopig (meer paniekerig dan moedig) in de wasgoot te springen.

Ruw in de eerste kelder, beland in de kelder, vindt hij vreemd genoeg in de garage zijn oude Ghost-jachtuitrusting. Met deze tegen geesten voorbereid, baant Luigi zich schuchter de weg terug naar de hotellobby. Want ook al zou hij na zijn laatste twee avonturen eigenlijk langzaam aan het Bovennatuurlijke moeten wennen, hij is nog steeds extreem timide en bang, zelfs als zijn in deel 2 van de geadopteerde Spookhond Stag Pinscher ineens opduikt. De deuren van de hotels zijn dichtgetimmerd, de hulp van buitenbladen krijgt dat. Op de tussenverdieping vindt hij minstens één verklaring voor het onverwachte technische hulpmiddel bij de geestenjacht. Professor I. Gidd, de ietwat eigenzinnige ontdekkingsreiziger van het paranormale, is de vorige koning Buu Huu en zijn bewonderaar in het raster (of portret) en hangt nu (aan de muur). Dankzij de sombere lampmodus van de gevonden zaklamp – maakt het onzichtbare zichtbaar en haalt mensen en voorwerpen uit hun tweedimensionale schilderijen gevangenissen – wordt de eigenzinnige wetenschapper al snel vrijgesteld en wordt Luigi op zijn minst een aanhanger van de rijken. Twijfelt te lang, dan komt er een mobiel lab in de Garage. Het beenwerk moet Luigi natuurlijk maken, maar het gemeenschappelijke doel is duidelijk: König Buu Huu en zijn spookachtige gevangenneming van mensen als Luigi, en trouwens, Luigi's familie en vrienden om te redden!

Wie ga je bellen? Luigi! (Zeker?)

Een succesvolle spookjacht bestaat uit meerdere stappen. Vooral als er een verveelde zaklamp nodig is om het protonenpakket te vervangen en een omgebouwde stofzuiger, de geest van het evenement. Met een flitsstroboscoop flitst de zaklamp op geesten om eerst verlamd en kwetsbaar gemaakt te worden. Met de door professor I. Gidd ontwikkelde Schreckweg FL-U kun je de enige korte-weerloze geest absorberen. Deze gaat heel enthousiast zijn en proberen te ontsnappen. Net als bij de vis heeft hij de juiste afmetingen om vast te houden, en de geest liet langzaam zijn numerieke kracht zien om te zuigen. Je houdt hem een ​​tijdje met succes aan een stofzuigerpijp, je moet hem met een druk op de knop ronddraaien, zelfs een paar keer tegen de grond – dat kost nette energie en verzwakt zelfs geraakte geesten.

Real Ghost wil niet alleen een keer veel uitgebreider geleerd worden, maar ook de Action-component van het spel. Luigi kan springen, noch kruipen of hurken, een echte platformgame is de titel dus op elk moment. Zelfs de zogenaamde print Romper – een felle luchtuitstoot van de stofzuiger, die de Luigi even in de shoot heeft – verandert niets. In plaats daarvan moet je met een scherp oog en soms een beetje hersens de geheimen van de toekomst vinden. Gewoon verborgen dingen waar het geweldige hotel echt veel van heeft. Op elk niveau zijn naast hopen geld in de vorm van bankbiljetten en munten ook vijf juwelen verborgen. Soms zijn ze gemakkelijk te vinden en is het voldoende om bijvoorbeeld een tapijt van de muur te zuigen, of te vergaren door de zuigkracht om te keren – bijvoorbeeld Zand, een oprit. Andere keren moet je wat meer doen en een aantal verborgen voorwerpen in een kamer in de juiste volgorde schakelen of de draaischakelaar gedeeltelijk tegelijkertijd manipuleren.

Mijn vriend de Blob

Tegelijkertijd: hoe is dit mogelijk? Nou, Luigi is niet zo alleen als je aanvankelijk vermoedde. Professor Gidd heeft in de loop van zijn onderzoek namelijk een geleiachtige substantie ontwikkeld, die door Luigi quasi-telepathisch op afstand kan worden bestuurd. Hij verlaat de Schreckweg FL-U met de groene Jell-o en vormt zijn alter ego “Fluigi”. De kan (bijna) alles, wat kan Luigi en ook het rooster, de ventilatieschachten maar ook de dodelijke steek maken is geen obstakel voor zijn vloeistoffen, het lichaam valt naar beneden. Zijn enige Nemesis is elk type vloeistof, waardoor het zijn samenhang verliest. Behalve in de Coöp-modus – Ja, je kunt het verhaal tot op de seconde doorspelen – kun je altijd gewoon een van de twee belastingen gebruiken, de ander is in een soort trance. MAAR de laatste actie – het zuigen van de geest of het obstakel, het draaien van een ventilator met omgekeerde zuigkracht, enz. – gaat hoe dan ook door. Alleen bepaalde puzzels om op te lossen, vijanden om te verslaan of geheimen om te ontdekken – en natuurlijk tonnen geld “zuigen”.

Help, ik ben rijk!

Wat doe je met al dit gevonden geld? Eigenlijk heel weinig. Het geld kan in het laboratorium van professor E. Gadd in een winkel worden bewaard en in de selectie worden geïnvesteerd, is echter sterk beperkt. Leven in de vorm van een gouden bot koop je daar. Een van deze hertpinschers vlucht, in het geval van onze naderende dood, voordat hij ons weer wakker maakt. Anders kun je alleen de kaarttips kopen voor de reeds genoemde juwelen en ook overal verborgen Buu-Huus (kleinere versies van de koning Buu Huu). Het verzamelen van deze juwelen en geesten levert op zijn minst een beetje op? Een kwestie van mening. Alles bij elkaar is er een kleine visuele beloning die speels, maar geen voordelen oplevert. Persoonlijk vind ik dat je de geesten in ieder geval achterwege kunt laten, je jacht is langzaam, een beetje gevarieerd en de beloning is absoluut niet de moeite waard. In het geval van de juwelen is de beloning even waardeloos, maar het zoeken ernaar vergt, in ieder geval soms, hersens en gaat gepaard met grappige ideeën en paaseieren.

Wie in principe vreesde dat de 15 verdiepingen en twee kelderverdiepingen van de Hotels weinig afwisseling zouden kunnen bieden, kan daarentegen gerustgesteld worden. De bovennatuurlijke component van het hotelcomplex zorgt voor structureel niet helemaal begrijpelijke ruimtes en plattegronden, en bovendien zijn er bekende Las Vegas Hotels om inspiratie op te doen. Er zijn dus niet alleen gebieden die je in veel echte hotels kunt vinden – fitnesscentrum, concertzaal, winkels, enz. – maar alle niveaus zijn afgestemd op een specifiek onderwerp. In het “spookkasteel” wacht ons bijvoorbeeld naast de middeleeuwse architectuur een Arena van fluwelen ridders en in het “Eco-huis” heeft spookachtig groen spul de controle overgenomen. Daarnaast een strandbar – met de piratengrot en een echt zandstrand, een museum en zelfs een filmstudio voor meer dan genoeg afwisseling.

Een kleine schade aan de ongeïnspireerde Engelse vertaling is dat wel. Vakmanschap – grammaticaal en spellingtechnisch dus – uiteraard onberispelijk, het is gewoonweg lusteloos hoe je bepaalde dingen vertaalde. In het Engels heeft het gespeeld bij het benoemen van dingen, plaatsen en waar tegenstanders zich van bewust zijn: de naam van het hotel “The Last Resort” is een woordspeling, omdat met “Resort” in het Engels wordt verwezen naar een toeristisch hotelcomplex: “ het laatste redmiddel” maar ook “het laatste redmiddel” (vanuit een wanhopige situatie) kan zijn. Ook waarom de geest van een groot concertpianist Amadeus een wolfsgeest is, moet voor iedereen duidelijk zijn. Als het Hotel in Hui-The Hotel en de Pianist-knop vervolgens gemakkelijk naar Torsten gaan, is dit een beetje jammer. De geest van een Egyptenaar (!) Om een ​​farao te noemen, maar Sandra spitst maar dan is hij Engels-Engels.

Als toetje: lichtgewicht, multiplayer-tarief

Het verhaal van het spel is absoluut lineair en afhankelijk van de drang van de onderzoekers om het gemakkelijk in ongeveer acht uur af te ronden. Naast de mogelijkheid om de controle over Fluigi aan een vriend over te dragen, zijn er slechts een paar minigames voor games voor meerdere spelers. Muntjacht, Spookjacht en kanonade worden in teams tegen elkaar gespeeld, en de naam onthult het doel van het spel: welk team de meeste munten kan verzamelen, de meeste geesten kan vangen of met een kanon de meeste doelen kan raken. Van gevarieerd is de thrill tower-modus, waarin je met maximaal drie vrienden – allemaal van Luigi’s in verschillende kleuren – een mini-wolkenkrabber van vijf of tien verdiepingen moet bevrijden. Het gevecht tegen de tijd, enkele speciale vallen en verrassingen en alleen hier te vinden speciale varianten van bepaalde geesten maken deze modus het meest interessant.

CONCLUSIE:

Om Luigi’s te vestigen, is de derde poging als Ghost Hunter een heel leuk en solide actie-avontuur. Gemakkelijk in twee tot drie dagen gedaan, ik kom van elke herspeelwaarde af en de multiplayer-modi lijken een bijzaak. Niettemin een gezinsvriendelijk avontuur met een paar leuke ideeën, een ontspannen sfeer en niet al te uitdagende puzzels.

Wat Luigi's Mansion 3? Een actie-avontuurspel, waarin de minder bekende van de twee Mario de broers opnieuw mag uitproberen als Ghost Hunter.
Platformen: Nintendo-schakelaar
Getest: Versie 1.1.0 op Nintendo SwitchOntwikkelaar / Uitgever: Next Level-spellen / Nintendo
Uitgave: 31. Oktober 2019
Koppeling: Officiële website