Ori en de wil van de dwaallichten in de test

Met meer dan 50 prijzen en Award-nominaties was dat zo Ori en het blinde bos , het verrassende succes van 2015. Voor de opvolger heeft de Oostenrijkse ontwikkelaar Studio Moon Studios de CEO en Game Director Thomas Mahler nu bijna vijf jaar in de arm. Goed ding zal dat wel zijn, en dat is precies wat hier nogmaals wordt bevestigd, want Ori en de wil van de dwaallichten kan zijn voorganger op vrijwel alle vlakken overtreffen, en laat heel duidelijk zien dat de speleisen, emotionele verhalen en een veeleisende artistieke uitvoering geen tegenstrijdigheden hoeven te zijn.

Ori en de wil van de dwaallichten begint precies waar zijn voorganger was gebleven: de twee wezens Naru en Gumo zorgen samen met je vondeling, de bosgeest Ori, de kleine uil Ku, de telg van de overleden baas Kuro uit het eerste deel. Omdat de vleugel echter beschadigd is, moet hij weer gezond worden gemaakt. Gelukkig zorgt zijn vervangende familie voor de kleine en de jonge vogel slingert door de lucht. Ori vergezelde Ku op zijn eerste reis, maar de twee kwamen terecht in een storm en vielen door een tot nu toe onbekend gebied met de naam Niwen. Nadat de twee tijdens de noodlanding van elkaar zijn gescheiden, begint nu voor de niet gloeiende bosgeest een nieuw, groter avontuur.

Net als in het eerste deel begint ook Ori en de wil van de dwaallichten met een zeer emotionele introreeks, maar deze keer meer over de motieven van familie, vriendschap en cohesie. Opnieuw slaagt ontwikkelaar Moon Studios erin om vanaf het begin een sterke emotionele relatie met de hoofdpersoon op te bouwen, ook al is deze niet helemaal op hetzelfde niveau als de eerste. Je bedoelt dat ik, vooral door de fantastische achtergrondmuziek, wederom kippenvel krijg, maar de plas in de ogen is gebleven van deze tijd. Hoe dan ook: dit is precies hoe je een verhaal begint!

Nieuw gevechtssysteem

Speel mechanisch en laat je in het geval van Ori en de wil van de dwaallichten op het typische 2D Metroidvania-principe: hoppen, verkennen, vechten en het leren van nieuwe vaardigheden, zodat de kaart arriveert. De kleine bosgeest is nu vanaf het begin aan het dubbel- en muurspringen geweest, je moet er afstand van doen, maar dan op zijn metgezel. Het wezen van licht diende bij de voorganger als beschermer en was in staat om met een druk op de knop vijanden aan te vallen, wat in het resultaat werd verkregen, bevrijdde in zekere zin meestal de knop die eruit stampte. In deel twee werd dit ietwat eenzijdige gevechtssysteem echter vooral herzien. Zo krijgt Ori al relatief snel een zwaard, kan hij een licht uitstrekken waarmee hij zijn vijanden neerhaalt en in het verdere verloop van het spel zullen afstandswapens of speciale vaardigheden worden toegevoegd. Maar ze moeten gevonden en geactiveerd worden. Omdat de geest scherven zijn, die door de lichtenergiebomen worden geabsorbeerd. Dus dan worden passieve vaardigheden geactiveerd, waarmee Ori bijvoorbeeld het hinkstapspringen of de sprint kan leren of zelfs langs de muren kan kruipen. In het begin kunnen er slechts drie tegelijk worden uitgerust, we moeten ons steeds opnieuw aanpassen aan de situatie, in het verdere verloop van het spel worden extra slots toegevoegd.

Bovendien kunnen ze worden gekocht met behulp van de 'valuta'-geest die nieuwe vaardigheden in NPC's verlicht die te koop zijn. Het noodzakelijke betaalmiddel dat we ontvangen is ofwel door het elimineren van tegenstanders, ofwel door grotere hoeveelheden van hen te vinden in verschillende schuilplaatsen op de kaart. Ook belonen veel van de optionele zijmissies je met grondstoffen. Bij verschillende retailers kan deze geest worden ingewisseld voor nieuwe vaardigheden, eigenschappen of verbeteringen. Kortom, al deze innovaties zorgen ervoor dat het vechtsysteem nu veel dynamischer aanvoelt, en dat de herziene vaardigheden en het upgradesysteem aanzienlijk meer motiveren. om mee te experimenteren en uit te proberen, zoals in het eerste deel van de casus.

Emotionele, mooie reis van Niwen

Niet alleen het vechtsysteem is opnieuw ontworpen, ook andere kleinere schroeven zijn gedraaid. Dus handmatig opslaan alleen in de geestportals, anders zorgt het ervoor Ori en de wil van de dwaallichten uw voortgang automatisch. Omdat deze Save-Points zeer genereus waren ingesteld, ontstond er frustratie. Het Level Design van de nu veel grotere gamewereld is altijd geweldig, soms zelfs uitstekend. Hier wisselen veeleisende sprongpassages met scherpe puzzels voortdurend en zorgen voor een aangename variatie in de gameplay, maar zonder dat de speelse flow wordt onderbroken. Voeg hieraan een aanzienlijk groter aantal verschillende baasgevechten toe, die de algehele gematigde moeilijkheidsgraad (althans op het niveau van eenvoudig en medium) maar een klein beetje verhogen, maar altijd eerlijk blijven. Alleen de regelmatig afgewisseld met ontsnappingssequenties om dan te krabben, maar soms de frustratie te beperken, want hier zijn talloze pogingen en de daarmee samenhangende dood onvermijdelijk. Door de precieze besturing van de hoofdrolspelers zelf is dat geen grote kritiek, maar punt is dat, ook al heeft de dubbele bezetting opgelost, sommige knoppen en draaiknoppen soms wat onhandig zijn.

Het verhaal van Ori en de wil van de dwaallichten zal in ongeveer 10-15 uur spelen zijn, vertelt, afhankelijk van hoeveel optionele neventaken je moet doen, en hoeveel van je eigen verkennings- en ontdekkingsdrang nog duidelijker wordt uitgesproken. Wat opvalt in vergelijking met zijn voorganger, is nu duidelijk het essentiële präsentere Story en de talrijke personages die leven in de wereld van Niwen blazen, nu er veel meer in het leven is. De wederom fantastische presentatie heeft er in belangrijke mate aan bijgedragen, dat we niet alleen een speels veeleisende, maar ook een zeer emotionele reis gaan maken. Wat ontwikkelaar Moon Studios hier uit de Unity Engine haalt is echt indrukwekkend, want de liefde voor detail en uiterlijk is zeker een van de Beste van wat we op deze Generatie consoles te zien krijgen. Extra op dit punt mogen we wederom topklankbegeleiding uit de pen van genoemde componist Gareth Coker horen. De emotionele en zelfs een tikkeltje melancholische klanken zullen variëren afhankelijk van de spelsituatie en voor de griezels.

Zwak op zwakkere hardware

Al enkele dagen voor de officiële release verscheen de testversie van Ori en de wil van de dwaallichten bij ons op de redactie echter met de aanbeveling om voor een optimale testervaring de game op een Xbox One X te testen. En ja, op mijn XBox One moest ik vechten met zeer aanzienlijke FPS- en prestatieproblemen en ook de stabiliteit en prestaties in het algemeen waren nogal onbevredigend. We hebben daarom besloten om met de Day One Patch voor Xbox One en Windows 10 PC te wachten voordat ik een definitief oordeel geef over de game. Op de pc zijn de verbeteringen duidelijk merkbaar, maar op de console zijn merkbare dalingen in de framesnelheid te zien, en gedeeltelijk sterk, maar saai is het spel nog steeds leuk. Zelfs de oproep van de kaart verloopt aanzienlijk vertraagd. Over het geheel genomen mogen er geen dramatische technische tekortkomingen zijn, maar ontwikkelaar Moon Studios moet hier zo snel mogelijk verbeteringen in aanbrengen.

CONCLUSIE

Nadat ik Ori en de wil van de dwaallichten Er mochten al een paar uurtjes gespeeld worden, vroeg mijn collega Dave, een zelfverklaarde fan van de gamereeks (zijn vervolg op het eerste deel vind je hier), en voorlopig zou mijn eerste conclusie zijn. Mijn korte antwoord: het speelt in principe hetzelfde als deel één, alleen met een beetje fijnafstemming. Dus over het algemeen heel goed! In het geval van elk ander spel zou dat waarschijnlijk een pejoratief oordeel zijn geweest, maar als je een toch al magnifieke voorganger op het gaspedaal zet en de zeer hoge verwachtingen van een opvolger veel meer laat zien dan alleen deze kan waarmaken, dan wordt deze uitspraak gezet in perspectief. Voor mij wel Ori en de wil van de dwaallichten zowel speels als qua presentatie een van de beste vertegenwoordigers van het Metroidvania-genre dat het momenteel is. Het enige probleem zijn de momenteel zwakke technische prestaties op de XBox One, maar aangezien de volgende patch zeker de ene of de andere verbetering zal opleveren.

Wat is Ori en de wil van de slierten? Voortzetting van de Ori en de Will of the Wisps met een grotere spelwereld en nieuwe gevechts- en aanpassingsmogelijkheden.
Platformen: PC, Xbox One
Getest: Xbox One
Ontwikkelaar / Uitgever: Moon Studios/Xbox Game Studios
Uitgave: 11. Maart 2020
Koppeling: Officiële website