Iratus: Heer van de Doden in de Test

In het kader van opgravingen vinden de helaas net zo domme als hebzuchtige arbeiders een vergeten kamer, inclusief een sarcofaag. Uiteraard wordt dit onmiddellijk verbroken en wordt het zegel dat de kwaadaardige necromancer vasthield, vernietigd. Dat hij zijn schrikbewind kan uitoefenen op de nietsvermoedende mensheid.

Tot nu toe, zo oud is de geschiedenis van Iratus – Heer van de doden. De nieuwe Rogue-achtige Dungeon-game van ontwikkelaar Unfrozen, die in dit land wordt verkocht onder het wapen van Daedalic. Het leuke hieraan is dat je zelf de ontevreden dodenbezweerders en de vervelende levensvormen speelt en klaar bent. Unfrozen is een relatief onbekende studio uit Sint-Petersburg, die al in 2016 met de creatie van de game begon, en – naar eigen zeggen – een mix is ​​van Donkerste kerker En Kerkerbewaarder, gecreëerd gewenst. Er kan zoveel worden gezegd: het was meer Donkerste kerker, omdat de kerkerwachter, maar dat hoeft op zich natuurlijk nog steeds niets negatiefs te zijn.

Terwijl een nieuw geslagen necromancer zijn troepen van vier monsters op hun missie stuurde, doen mensen en anderen de moeite om angst vrede te leren. Net als het model heeft elk van de monsterklassen (waarvan er in totaal 18 verschillende aanstaande bruiden zijn) naast eeuwige favorieten zoals Zombie en Skelet ook interessante remakes uit de lichaamskamer als “Iratus”, “Dhampir ' en het gevaarlijke 'bloedfantasma' -) een verscheidenheid aan vaardigheden die je kunt gebruiken, afhankelijk van de positie in de groep. Dit wordt allemaal aangevuld met elk van een Wutfähigkeit, die kan worden geactiveerd op een verhoogd woedeniveau, en de natuur, des te meer om hun schade te vernietigen. Het woedeniveau is hetzelfde als het mananiveau van een regenererende eigenschap van de necromancer. Terwijl Mana wordt gebruikt voor spreuken, kan de woede de speciale vaardigheden van het monster activeren.

Donker, somber en nog veel erger

Zelfs als necromancers meestal niet veel voor je wezens over hebben (en dit kan helaas ook veel persoonlijkheid en individualiteit missen), moet je niet vermijden om onzorgvuldig met de onderwerpen om te gaan. Met elk gewonnen gevecht vergroot je niet alleen de vaardigheden van Iratus en vind je de materialen voor meer wezens, maar doe je ook ervaring op, die kan worden gebruikt om hun vaardigheden en attributen uit te breiden. Hier kun je je nog verder specialiseren. Elke aanvalskracht moet een evenwichtige mix zijn van fysieke en psychologische aanvallen. Het mentale element is Donkerste kerker veteranen is wederom bekend dat dit voorkomt. De eigen helden leden toen de zenuwen gescheurd zijn monsteraanvallen, je kunt nu zelfs zijn handlangers, de psyche van de levende tegenstander, knabbelen. Dit kan de vijanden ertoe aanzetten te ontsnappen of zelfs aan te vallen.

Het daadwerkelijke gebruik van maximaal vier monstergroepen, evenals in totaal vier niveaus. Dit zijn stuk voor stuk behoorlijk grote kaarten, waarop je zelf een manier kunt kiezen. Je kunt de hele kaart zien, dus deze kan ook worden gebruikt om de meeste gevechten te selecteren en om bonusopties te vinden. Een achteruitversnelling voor onze Monster, eenmaal gemaakt, moeten de aanwijzingen worden gevolgd tot het volgende kritieke kruispunt. Om terug te komen op de vergelijking met het na te streven model, het vergt veel van de stapsgewijze spanning van darke's kerkerzorgt echter voor een grotere tactische variatie binnen een level.

In de kerker van duizend zombies

Iratus heeft zelfs alchemistische en magische eigenschappen, ook een toorn en een vernietigingstalent waarmee je met de tijd en voldoende ervaring kunt uitbreiden. Zo kan Iratus bijvoorbeeld per ronde een destructieve spreuk op de tegenstander uitspreken en de tactische uitlijning van de monstertroepen ondersteunen. Helaas werd de Move binnen de strijdmacht ook als een spreuk geclassificeerd, in plaats van zoals in het geval van Donkerste kerker als een actie van het monster. Er is een figuur die door de vijand van achteren naar voren wordt getrokken, wat behoorlijk verontrustend kan lijken.

Met de talenten en speciale artefacten van zowel de Iratus als zijn monsters om bonussen te geven, maar het is niet genoeg, een echte necromancer, natuurlijk, een begraafplaats. Hier heeft hij geen mooi gebouw kunnen verzamelen zoals de Arena waarin vechtende monsters worden ervaren in de Slaughter of Heroes, of zelfs het mortuarium, waarin de geschroeide mummie je verband kan genezen (het Monster dus). Op zichzelf gebeurt dit namelijk niet. Dus de wezens moeten worden ontmaskerd als ze niet moeten worden opgeofferd, of door middel van Iratus' vermogen tot alchemie genezen. Dit kost echter waardevolle grondstoffen die elders misschien ontbreken.

Het leger van de verlorenen

Het verlies van de eigen strijders is in Iratus een veel normaler proces dan in het geval van Donkerste kerker, zal zijn om te werken in de gebouwen van de begraafplaats, dienstplichtig, of op altaren in de kerkerkaarten om te worden opgeofferd. Zelfs sommige van de andere monsters moeten de vaardigheden van hun kameraden opofferen, ten behoeve van, of Queasy, van anderen. Zo consistent, dit is ook alles wat een band met de eigen krijgers, zoals in het voorbeeld, moeilijk betaalbaar maakt.

Technisch gezien vormen de ondoden en hun meester een nuttig figuur. De gebruikersinterface is niet rommelig en laat alles zien wat nodig is, alleen het lettertype lijkt soms iets heel kleins te zijn. De animaties zijn net zo goed als de graphics mooi en het thema Evil past. Op dezelfde manier is de muziek altijd onheilspellend op de achtergrond, de sfeer, de finishing touch. Ook de spreker van Iratus, die de commentaren op verschillende acties op zijn eigen manier leuk vindt, zorgt ervoor dat er een slechte en vrolijke grijns ontstaat.

Conclusie

Zoals in de tekst te zien is, heeft Unfrozen echt heel dicht bij je grote model gebaseerd. Uiteindelijk zou een beetje meer zelfredzaamheid misschien niet slecht zijn, ze komen maar nooit echt tot de kwaliteit van Donkerste kerker pre. Om het lankmoedige zombiegenre te gebruiken, zou je de vergelijking kunnen maken met dat van Romero Dageraad van de doden en een van de beproefde, maar kwalitatief echter achterblijvende Italiaanse zombiefilms. Helaas heb ik ondanks de vele mogelijkheden altijd iets van het gevoel van een zekere “bloedleegte” gehad. Dit stelde niet alleen de bloedzuigers teleur, maar ook de motivatie op de lange termijn. Voor fans van het genre, Iratus – Heer van de doden maar het bekijken waard, want er was genoeg variatie voor een leuke tussenslachting van de Living-aanbiedingen.

Wat is Iratus: Lord of the Dead? Een Darkest Dungeon geïnspireerd door Rouge-achtige RPG
Platformen: PC
Getest op: INTEL Classico QuadCore i7-4770K / 32GB RAM [4×3,50 GHz] Moederbord:[1150] MSI Z87-G45 Gaming
RAM: 1600 MHz RAM-module(s)
[NVIDIA]GTX1080 8GB
Ontwikkelaar / Uitgever: Niet-bevroren/Daedalic-entertainment
Uitgave: 23 april 2020
Koppeling: Officiële website