Filmrecensie: Bohemian Rhapsody
Het gerucht over een film over de legendarische rockband Queen en vooral hun inmiddels icoon geworden frontman Freddy Mercury doet al sinds zijn vroegtijdige dood op 24 november 1991 de ronde. Er wordt al jaren serieus gewerkt, maar door vele problemen was er nooit sprake van een daadwerkelijke schietpartij. Eerst sprong de oorspronkelijk cast Sacha Baron Cohen eraf, later werd regisseur Bryan Singer ontslagen. Maar nu is het eindelijk zover, draait de biopic in de bioscopen en kunnen we zelf zien of al deze problemen het eindproduct hebben geschaad.
INHOUD
Nadat de redelijk bekende band Smile in 1970 hun zanger en bassist verliest, komen de overgebleven leden Brian May en Roger Taylor, de fan en uiterst begaafde Farrokh Bulsara, net op tijd. Onder de naam Freddy Mercury neemt hij de rol van leadzanger op zich en met een nieuwe bassist en de frisse naam Queen gaat de band de wereld veroveren.
Niemand had destijds kunnen vermoeden dat deze band daadwerkelijk de geschiedenis van de rockmuziek zou ingaan. En nog minder de ontwikkeling van Freddy Mercury, die aanvankelijk onopvallend was en later generaties lang een icoon werd, wiens leven in november 1991 maar al te vroeg en tragisch ten einde kwam.
© 2018 Twentieth Century Fox
CRITIEK
Twee dingen blinken uit boven al het andere dat deze film te bieden heeft. Enerzijds is dit de muziek van de 4 Britten, die nog steeds stevig verankerd is in de hoofden en gehoorgangen van zeker 3 generaties. Of je nu fan bent of niet, er zijn niet veel andere bands die kunnen beweren dat bijna iedereen tussen de 60 en 20 jaar minstens 10 van hun nummers kan herkennen als ze spelen en er minstens 5 uit het hoofd kan zingen.
Het tweede heet Rami Malek en hij levert de prestatie van zijn leven met zijn vertolking van Freddy Mercury. Te beginnen bij de mimiek, over het tegelijkertijd overgedraaide en toch telkens weer zeer verlegen gedrag, tot aan het theatrale gebaar op het podium. Op sommige momenten twijfel je er zelfs als bewonderaar van het icoon aan om het origineel niet voor ogen te hebben. En trouwens, Malek weet het hele scala aan emoties over te brengen op deze diep verscheurde persoonlijkheid.
Het is bijna zo Bohemian Rhapsody weerspiegelt de geschiedenis van de band, want hier en daar staat de frontman als enige in de spotlight. Net zoals de bandleden veel meer deden dan alleen maar aanhangsels bijhouden en veel hebben bijgedragen aan het succes van Queen, staan de overige personages, die stuk voor stuk op een eersteklas manier worden neergezet, steevast in de schaduw van de grote man aan de top. Dit is niet alleen te danken aan de uitmuntende prestaties van Malek, maar voor een groot deel ook aan het script.
© 2018 Twentieth Century Fox
En dat is waar de grootste zwakte van de film begraven ligt. De belangrijkste focus op Mercurius is op veel plaatsen bekritiseerd, maar het is begrijpelijk. Hij is wat mensen willen zien, zo is het altijd geweest. Alles aan elk van de vier in een film is ook een onrealistische wens. Maar wat objectief gezien ook zuur is, is enige artistieke vrijheid in de representatie van feitelijke gebeurtenissen. Dergelijke vrijheden zijn in principe heel legitiem, maar hier lijken ze niets anders te dienen dan het showmanschap en dat heeft noch de film, noch de bewogen geschiedenis van de band nodig. Dat is dubbel jammer, want het script weet keer op keer diepe emoties over te brengen, ook zonder kunstmatig drama.
De productie-inspanning waarmee dit project werd gerealiseerd is gigantisch. Er is namelijk helemaal geen origineel filmmateriaal gebruikt. Worden alle toneeloptredens die in de film voorkomen tot in de kleinste details weergegeven. Dit geldt voor podia, kostuums, het publiek en hun jaarlijkse mode. Hoogtepunt hier is zonder twijfel het legendarische optreden van Queen tijdens Live-Aid in het Wembley Stadium 1985. Bijna de complete set van 20 minuten werd nagebouwd.
Ook wat betreft de zang in de film is er enorm veel moeite gedaan. Maleks, evenals de stem van een toegewijde zanger, werden vakkundig gemixt met originele Mercury-opnames en klinken zo verdomd dichtbij, maar ver genoeg weg, om niet de indruk te wekken dat alle zang alleen van een oude Queen-cd kwam. Over de soundtrack zelf valt denk ik geen woord te zeggen, want als je niet met Queen overweg kunt, kun je ook niet in deze film gaan zitten. Alle anderen zullen er dol op zijn.
© 2018 Twentieth Century Fox
FAZIT
Bohemian Rhapsody is een uitvoerig geproduceerde liefdesverklaring aan Queen en vooral Freddy Mercury. De cast, bovenal een fabelachtig goede Rami Malek, weet zowel te overtuigen als van de entertainmentwaarde. Dat laatste uiteraard vooral voor fans van de band, maar helemaal niet exclusief. Alleen de overbodige poging van de auteurs om het verhaal van de band dramatischer te laten lijken dan nodig is, valt negatief op. Niettemin blijft de film een aangrijpende en ontroerende biopic over een van de grootste bands van de vorige eeuw.
