Spyro Reignited-trilogie wordt getest

Ten tijde van de release was de Spyro the Dragon-serie een van de weinige echt geweldige 3D-platformgames voor de eerste PlayStation. In de jaren 1998-2000 moesten de games het opnemen tegen culthits als Banjo-Kazooie/Tooie en Mario 64. Twintig jaar later kunnen spelers opnieuw de avonturen van het kleine draakje beleven – met opgepimpte graphics, een nieuw geïnstrumentaliseerde soundtrack en een paar extra's. Maar is de waterspuwer nog steeds heet of is Spyro Reignited Trilogy een lauwe infusie?

?

Terug naar de jaren negentig

Hach, de jaren negentig. Eigenlijk nog niet zo lang geleden en toch is een halve eeuwigheid voorbij. In 1998, toen Spyro de Draak voor het eerst het licht zag van zijn virtuele wereld, Rusland net failliet was verklaard, herstelde Hermann Maier van zijn zware val op de Olympische Winterspelen in Nagano, en probeerde Dieter Bohlens zangduo ‘Modern Talking’ uit de jaren 80 een comeback te maken die duurde gelukkig maar kort. Zelf was ik destijds de sterkste Nintendo-fanboy, waardoor ik de Spyro Games slechts af en toe met vrienden kon spelen. Destijds had ik liever op mijn tong gebeten dan toegegeven dat ik de spellen leuk vond. In dit opzicht biedt de gamecollectie Spyro Reignited Trilogy mij de welkome mogelijkheid om drie klassiekers op een vrijwel geheel nieuwe manier te herontdekken. Voor jullie allemaal die, net als ik, nieuwkomers zijn in de wereld van draken, willen we de spellen graag individueel introduceren.

Gordijn omhoog voor Spyro

Omdat de kwaadaardige Gnasty Gnorc op tv zich beledigd voelt door een draak, versteent hij snel alle draken in het rijk – nou ja, SNEL allemaal. Het is nu aan Spyro, de jongste van allemaal, om zijn soortgenoten te bevrijden van verstening.

Er wordt geen inleiding gegeven tot de besturing en gameplay-mechanica, wat niet tragisch is. In deel één heb je een vrij beperkt bewegingsrepertoire tot je beschikking, bestaande uit een knock-outaanval en de mogelijkheid om vuur te spuwen en te glijden. Ook kun je op ieder moment via het Pauzemenu de toetstoewijzingen in de gehele Reignited Trilogy bekijken. De rest is leren door te doen. De libelle Sparx, die je bij elke stap volgt, blijkt een gezondheidsmeter te zijn.

In elk van de 6 bovenwerelden zijn er portalen waar je de verschillende niveaus kunt betreden – drie “gewone” niveaus, één baasniveau en één vluchtniveau waar je binnen een tijdslimiet door ringen moet vliegen of vijanden en items moet roosteren. Een bijzonderheid van de Spyro-serie is het feit dat als je eenmaal vijanden hebt verslagen, ze pas weer verschijnen als je een gebied opnieuw betreedt of een leven verliest voordat je voortgang is opgeslagen. Dit heeft tot gevolg dat een niveau op een gegeven moment volledig vrij is van overtreders en vrijwel zonder gevaar kan worden verkend.

Spyro the Dragon is vrij duidelijk qua reikwijdte en kan dankzij de lage moeilijkheidsgraad volledig met een platina-trofee in 8-12 uur worden gespeeld, zelfs voor beginners in de serie. Naast de 80 draken die je moet bevrijden, kun je ook 12 drakeneieren in veiligheid brengen en heel veel “Gems” verzamelen. Zodra je alle 12.000 verborgen edelstenen in de niveaus van deze verborgen edelstenen hebt gevonden, kun je het bonusniveau ‘Gnasty’s Loot’ spelen, waar je nog eens 2000 puzzels moet vinden. Helaas is er geen verdere stimulans voor de edelstenen en drakeneieren, afgezien van het bonusniveau en de trofeeën. Al met al is het eerste deel van de serie een vermakelijke kennismaking met een serie die vanaf dat moment tot en met het derde deel alleen maar beter werd. Bovendien legde het debuutalbum niet alleen de basis voor de volgende delen van de serie, maar zette het destijds ook nieuwe technische normen, waarop vrijwel alle genrevertegenwoordigers vandaag de dag nog steeds voortbouwen.

Ripto, naar wiens kwaadaardige temperament het tweede deel van de trilogie is vernoemd

De tweede daad

Voor het tweede deel, Ripto’s Rage, hadden de ontwikkelaars van Insomniac Games iets minder dan een jaar over – en besloten ze op te vullen in plaats van te morsen. Talloze nieuwe personages en uitgebreidere gebieden vormen samen met een grappig verhaal een zeer succesvol vervolg op de serie. Dit keer wordt de kleine draak per ongeluk via een portaal naar een vreemde wereld gezogen en moet hij orbs vinden om naar huis terug te keren. Natuurlijk laat hij het ook niet los zonder de bewoners van deze wereld te helpen met hun problemen en is hij veel veelzijdiger dan in het eerste deel. Spyro kan voor het eerst het water in zonder schade op te lopen en leert zelfs duiken en klimmen. Het glijden wordt verbeterd door een zweef-reddingsbeweging en het verzamelen van de edelstenen is nu nodig om plaatsen toegankelijk te maken en andere bewegingen te leren, zoals de kopmoer. Daarom wordt de Bär Geldzakken geïntroduceerd, die niet erg populair is onder seriekenners. Dit zal ons, evenals andere personages uit de cast, zoals de cheetah Hunter, ook in deel drie vergezellen. De extra vaardigheden maken backtracking voor de eerste keer noodzakelijk (dat wil zeggen het opnieuw bezoeken van reeds gespeelde niveaus) om de gebieden met 100% te voltooien. De tegenstanders die je in deel 2 verslaat, worden geteld. Er zijn poorten in de werelden, waar een getal aangeeft hoeveel vijanden je moet verslaan om de power-up van de wereld te ontgrendelen. Als deze worden gevoed met een minimaal aantal ‘zielen’, onthult de poort een speciale vaardigheid die Spyro voor een beperkte tijd kan gebruiken. Deze vaardigheden omvatten vliegen, een sprint of supervuurballen die je zelfs onder water kunt afvuren.

De basisstructuur van de werelden is in wezen cirkelvormig, vergelijkbaar met zijn voorganger. De bovenwerelden zijn dit keer duidelijk groter en organischer met elkaar verbonden. De baasgevechten zijn opgefleurd en verschillen nu meer van de ‘normale’ werelden. De vliegniveaus zijn zoals gebruikelijk, extra minigames en uitdagingen zorgen voor meer variatie dan in het eerste deel. Al met al een volkomen geslaagd tweede deel van de trilogie, dat de elementen uit deel één overneemt, uitbreidt en verfijnt.

Extra speelbare personages bieden nieuwe gameplay-elementen in deel drie

De grote finale

Er zat nog geen jaar tussen de releasedatum van Ripto’s Rage en het derde deel, Spyro: Year of the Dragon. Ook dit keer is het niet te merken aan het eindproduct. Year of the Dragon introduceert een grote cast aan speelbare zijpersonages die de originele beheerbare moveset van Spyro zullen blijven aanvullen en ontwikkelaars in staat zullen stellen niveaus te creëren die voorheen niet mogelijk waren geweest. We hebben bijvoorbeeld Sheila, de kangoeroe, met wiens hoge sprongen je afgelegen nissen en richels kunt bereiken. Of de pinguïn Sergeant Byrd, die kan zweven en raketten kan afschieten. Maar Sparx, je trouwe libelle-metgezel, kan voor het eerst ook direct gespeeld worden, en Bentley, de Yeti en Agent 9, een aap, doen mee. Dit keer komen de drakeneieren naar voren. Ze worden ontvoerd door een tovenares en haar handlangers en wie anders dan Spyro kan ze veilig terugbrengen?

Het verhaal is amusant, de bijpersonages sympathiek en ook Moneybags, wat qua sympathiefactor de negatieve uitzondering is, haalt zijn vet eraf. Extra eindbazen en voor de derde keer op rij een verhoging van het niveau en het tegenstanderontwerp maken deel drie tot een waardige afsluiting van de “klassieke trilogie”.

De eerste baas in het derde deel

De tand des tijds

Toen het eerste Spyro-onderdeel verscheen, vertegenwoordigde het een technologische revolutie. Bijna geen enkel ander spel stond zoveel vrijheid en het snel doorkruisen van een heel level toe – en dat zonder de toen gebruikelijke ‘mist’. Spyro slaagde er daarentegen in om op een slimme manier de beperkingen van de hardware van dat moment te omzeilen. Natuurlijk moet worden opgemerkt dat de afzonderlijke werelden niet bepaald enorm zijn. Door hun succesvolle, in principe circulaire constructie zien ze er niet al te klein uit en bieden ze de extra mogelijkheid om meerdere “rondjes” te doen zonder vervelend heen en weer rennen, zodat je ook de laatste verborgen pareltjes kunt vinden. Zelfs vandaag de dag zijn de niveaus nog steeds vermakelijk, ook al zijn ze een beetje verouderd. De technische beperkingen van de oude PS1 zijn nog steeds voelbaar. Onder bepaalde omstandigheden kan dit ook aan het besturingssysteem liggen. Op sommige punten is Spyro helaas vrij onnauwkeurig om te besturen. En last but not least heeft dit 3D-platform, net als zoveel andere in dit genre, last van een camera die niet altijd ideaal is. Al deze punten zijn echter kritiek op een hoog niveau, wat niets afdoet aan de algehele ervaring.

Speelbare tekenfilm

De hele trilogie is optisch tot een gemeenschappelijke standaard verheven. Elk personage – van de draak die moet worden bevrijd, tot alle vijanden en NPC’s, is prachtig opnieuw ontworpen en overtuigt iedereen met zijn eigen persoonlijkheid en respect voor het originele materiaal. Het karaktermodel van Spyro zou in alle drie de delen identiek moeten zijn. Hier heeft Toys for Bob gekozen voor een variant die heel dicht bij het origineel ligt in plaats van de games aan te passen aan de Skylanders-serie. In mijn ogen is dat een absoluut pluspunt. Over het algemeen zien alle personages eruit alsof ze uit een tekenfilmserie kunnen komen. De modellen van de originelen zijn met veel liefde voor detail en een grote portie fantasie verfraaid en creëren samen met de kleurrijke, gedetailleerde werelden een sfeervol totaalconcept.

Uitgebracht zonder leeftijdsbeperking – en toch leuk voor elke leeftijdsgroep! D

klinkend

Op muzikaal vlak werd er minutieus op gelet dat het grote werk van Stewart Copeland (drummer van Stings voormalige band The Police) niet te veel van zich vervreemdde. Om dit te garanderen werd de grote meester simpelweg opnieuw ingeschakeld, die ook meteen een nieuw hoofdthema inbracht. Anders besloot hij de stukken opnieuw op te nemen en ze discreet uit te breiden met enkele nieuwe instrumenten. Optioneel kun je op elk moment via het pauzemenu terugschakelen naar de originele soundtrack van het betreffende spel. Vrijwel alle personages beschikken over een succesvolle stemacteurs, de stemmen zijn verenigd, zodat Spyro in de Engelse versie nu in alle drie de delen de stem leent aan Tom Kenny.

FAZIT

Oorspronkelijke ontwikkelaar Insomniac Games had Spyro in het jaar 2000 min of meer verlaten om nieuwe horizonten te openen met Ratchet & Clank. Hoewel deze serie ook zijn charme heeft, heb ik het draakje meteen in mijn hart gesloten. Alle drie de games zijn vandaag de dag nog steeds erg leuk en hoeven zich niet te verschuilen achter de Nintendo-klassiekers waarmee ik ben opgegroeid. Het is zeer verheugend dat het ontwikkelingsteam van Toys for Bob, dat verantwoordelijk is voor de remastering, een liefdevol vernieuwde game heeft gemaakt waarin zelfs kenners van het origineel zeker de charme van deze games zullen vinden. Het zou leuk zijn als andere ontwikkelaars zichzelf een stukje zouden besparen als het om heruitgaven gaat. Al met al kan ik de Spyro Reignited Trilogy een goed koopadvies geven, vooral voor fans van gecultiveerd platformer-entertainment.

Wat is Spyro Reignited-trilogie? Verzameling van de eerste drie delen van de klassieke Platformer-serie Spyro the Dragon
Platformen: PS4, Xbox EEN
Getest: PS4 Slank
Ontwikkelaar / Uitgever: Speelgoed voor Bob (Reignited), Insomniac Games (origineel) / Activision
Uitgave: 13 november 2018
Koppelingen: Officiële website, Facebook, Twitter,