PREVIEW EVENEMENT: ANIME SHOWCASE BIJ BANDAI NAMCO

Onlangs bracht mijn activiteit als journalist mij terug naar de geboorteplaats van de legendarische dichter Johann Wolfgang von Goethe, Frankfurt am Main. Was uitgenodigd door Bandai Namco Entertainment om een ​​Anime Showcase te creëren. De uitgever gaf ons de mogelijkheid om zijn nog niet uitgebrachte Anime-titels te spelen, een eerste conclusie te trekken en je uiteindelijk de beslissing te geven of het de moeite waard is om in de hypetrein te stappen om de genoemde titel binnen te gaan. (Hier is de verplichte treinfluitinzet)

Ik had onder andere de gelegenheid om de onlangs aangekondigde Arcade-voetbaltitel te zien, Kapitein Tsubasa , en de eerste officiële pre-Build-pre-test. Toepasselijk was er ook de Jersey van de hoofdpersoon als cadeau, geweldig! In totaal had ik ongeveer vijf uur om vijf titels te testen, en aangezien ik er nog geen een heb gehad in een demo die langer dan 15 minuten duurde, is het daarom moeilijk om een ​​conclusie te trekken. Toch wil ik mijn indrukken niet met jullie delen!

Eén stuk: Pirate Warriors 4

Over twee maanden verschijnt het volgende deel van de Pirate Warriors-serie: Eén stuk: Pirate Warriors 4. Zoals typerend is voor de gameserie, is de vierde tak een Beat – ‘em-up. Op het eerste gezicht is er niet zo veel veranderd ten opzichte van het vorige. Maar wij komen eerst bij de inhoud van de Spelen: wat heb ik ooit gespeeld?

In de ongeveer 15 minuten durende sessie mocht ik snuffelen in de eerste missie op Whole Cake Island. Niet mijn verrassing, ik was de hoofdpersoon, Monkey D. Luffy, de anime's, maar rivaliseert Charlotte Katakuri, die kenners zullen zijn een bekend gezicht. In het voltooide spel kun je natuurlijk de legendarische strohoed spelen, maar ook andere piraten, zoals Big Mom of Kaido, zullen voor de gevechten beschikbaar zijn.

Naast het klassieke Button-Mashing was er gedurende de 15 minuten heel veel te doen. Helaas was het scherm zo vol geladen dat het moeilijk was om mijn weg te vinden. De titel zag er visueel zeer aantrekkelijk uit, en ook de overdreven geënsceneerde combo's, die mijn personage waren, waren prachtig vormgegeven, maar in combinatie met de snelle gameplay en de voelbare tienduizenden eenheden op het display hadden mijn hersenen maar een beetje last van een informatie-overdosis.

Om eerlijk te zijn, ik heb ze verslagen, maar niet echt, daarom kan ik mijn conclusie ook vergeven, alleen met een enigszins subjectieve noot. Al met al denk ik dat Een stuk Fans zullen zeker genieten van de vierde uitloper van de Piratenstrijders -serie zal zijn, vooral omdat de aandacht voor detail zelfs voor One Piece-beginners zoals ik herkenbaar is. Persoonlijk kon ik de game echter niet voorspellen, wat niet mag gebeuren gezien het feit dat mijn ervaring met de Anime niet meer dan 50 volgers heeft, verrassend genoeg heeft de Anime nu meer dan 900 afleveringen.

My Hero One's Justice 2

De eerste Mijn Held Academia implementatie zit nog steeds in mijn hoofd geschroeid. Toen, eind 2016, de titel een van de bekendste animatieseries in de Japanse kamer was, begonnen ook veel mensen uit mijn omgeving die met anime en niets anders op de hoed hebben, interesse te tonen . Natuurlijk duurde het niet lang voordat de eerste videogame op de markt nauwelijks twee jaar later verscheen De gerechtigheid van mijn held. Naar mijn smaak een ietwat ongeïnspireerde uitvoering van de Japanse Hits. De Story Mode bood nauwelijks iets interessants voor seriefans en ook het vechtsysteem was erg simpel en had niet genoeg inhoud om op de lange termijn te motiveren. Voor mij als zelf-Fighting-Game Aficionado een teleurstelling ten volle genoemd. Een uur lang had ik de tijd om mezelf ervan te overtuigen dat het deel uitmaakte van Twee stukken, de fouten van de eerste.

Ik heb de Versus-modus tegen de AI gespeeld. Te kiezen uit een aantal bekende gezichten uit de anime, maar ook personages die pas onlangs in de animatieserie te zien zijn, en die tot nu toe alleen voor lezers van de Manga te herkennen waren. Helaas zijn mijn zorgen en het vechtsysteem slechts een klein beetje veranderd, tot bijna geen enkele is uitgekomen. De Move-lijst geeft de bijbehorende karakters niet zo goed weer, maar probeert te verbeteren door middel van innovatie. Bovendien kan het, net als in het eerste deel, te weinig complexiteit bieden om een ​​serieuze concurrent in het Fighting Game Genre te kunnen worden. Vooral omdat er geen bijzonder kenmerk is, dat My Hero One's Justice 2 om te laten zien dat het zo is.

Voor mij blijft het alleen maar hopen dat de Story-modus genoeg interesse heeft om ze aan de bal te houden. De Versus-modus is eenvoudig naar mijn smaak, om competitief te zijn, iets dat op de lange termijn de motivatie van de titel zal schaden.

One Punch Man: een held die niemand kent

Niet lang meer, dan mogen we de onoverwinnelijke held Saitama ook niet meer zelfbeheersing geven….Wat? We spelen de naam One Punch, geef je helemaal niets? Eigenlijk wel! Gedurende het hele verhaal kunnen we controle uitoefenen, namelijk onze eigen gecreëerde helden. In tegenstelling tot mijn verwachtingen tekenen we niet de hoofdrolspelers van de anime, maar een schone lei. Een cool idee, want een bijzonder grote kracht van de Japanse animatieserie is de World Building. Het is dus aan onze held om lange rangen op te eisen, totdat je met grote gevaren te maken krijgt.

Gelijktijdig met de plot van de serie, nadat we ons eigen verhaal hebben gespeeld, dat op bepaalde punten kruist met dat van de anime. Hij heeft het recht om met zijn held in open gebieden van de ene klant naar de andere te bewegen en hun taken uit te voeren. Tussendoor versla je de schurk, onderweg. Niet alleen is het uitgangspunt zijn eigen naam, maar ook het vechtsysteem heeft een Twist, wat de titel voor mij veel interessanter maakt.

De opties voor spelers zijn vergelijkbaar met die in andere vechtspellen, het verschil met het springen is dat One Punch Man: een held die niemand kent ontworpen om defensief te spelen. Hoe bedoel ik precies? Nou, iedereen die de Anime kent, weet het zeker: Saitama, de held die alles met één klap verslaat. En dat is precies wat er met een monteur is gedaan. Bij sommige conflicten is ons karakter aanzienlijk zwakker dan zijn tegenstander, door de noodzaak om tijdens het gevecht op andere helden te wachten, moest ik voorzichtig zijn om zo efficiënt mogelijk schade te voorkomen. Naast de aankomsten van de helden zijn er ook enkele gebeurtenissen, zoals natuurrampen, die het verloop van de gevechten kunnen beïnvloeden. Wat mij een beetje verontrust, zijn de verouderde graphics, die niet het jaar 2020 zijn om te ontmoeten.

Eerlijk gezegd was dat zo One Punch Man: een held die niemand kent Totdat de Anime Showcase nog niet op mijn radar staat, is het innovatieve gameplay-ontwerp echter zeker veranderd. Ik kan alleen maar hopen dat de rest van het spel uren aanvoelt als de eerste!

Sword Art Online: Alicisatie Lycoris

Zwaardkunst online was mijn eerste Anime, en hoewel ik vanaf het tweede seizoen vooral teleurgesteld was, heb ik het derde een kans gegeven. Gelukkig maar, want anders had ik de nieuwe titel Sword Art Online: Alicisatie Lycoris weinig tot geen respect. Het rollenspel vertelt de plot over de huidige Arc: Alicization. Oef, wat ben ik blij dat ik deze naam niet kan uitspreken. De keuze voor een missie waarin ik de virtuele wereld Underworld mocht verkennen, of een eindbaasgevecht tegen Alice, een antagonist en later metgezel van onze held Kirito, stond mij ook niet bij.

Of het nu gaat om verkennen of vechten, de complexiteit van alle mogelijke systemen en spelmechanismen bracht mijn hoofd in rook op. Zelfs de meegeleverde Cheat-Sheet, met een korte beschrijving van de besturing, kon mij niet helpen. Ik werd in de demo zonder tutorial bijna willekeurig in het spel gegooid, het maakte mij er niet makkelijker op. De gevechten vinden in realtime plaats en kunnen worden gepauzeerd om zijn metgezellen opdrachten te geven. Wie dit soort games weet, daarmee bedoel ik jou, draken tijdperk, weet dat er een bepaalde hoeveelheid tijd is om in dergelijke omstandigheden je weg te vinden.

Na een tijdje had ik ongeveer een idee van wat ik aan het doen was, dus waagde ik me aan het baasgevecht. Dit was prachtig geënsceneerd en was het equivalent van de anime. In principe kon ik de videogame op het gebied van de optica volledig overtuigen. Het gevecht was behoorlijk moeilijk, wat waarschijnlijk voor een groot deel aan mijn onwetendheid ligt. Over het algemeen had ik de hele tijd het gevoel dat ik niet naar de wedstrijd ging en niet andersom. Ten slotte kan ik niet een demo aanvragen om mij alle mechanica binnen een paar minuten te leren, aan de andere kant was ik er niet bij betrokken en daardoor de mogelijkheid om mij volledig te laten ervaren. Omdat ik behoorlijk voorzichtig ben met mijn oordeel, maar ik zou me toch uit het raam leunen en beweren dat de titel veel te bieden heeft, als je er mee bezig gaat.

Kapitein Tsubasa

Hoe zeg je zo mooi? Het beste voor het laatst! En net zoals het voor mij was bij het testen van de videogames Bandai Namco-entertainment. Wie kent kapitein Tsubasa niet? En nee, ik bedoel niet kicker, en wee dat iemand van jullie het in de war heeft gebracht! Kapitein Tsubasa is waarschijnlijk de bekendste voetbalanime, en was ook in de jaren '80 vooral in Duitsland erg populair. Met een Reboot uit 2018, de voetbalanimatieserie, gedurfd voor de jeugd van vandaag en daardoor niet genoeg, is er als vervolg op dit jaar een privégame voor de Anime, die gaat over de opkomst van Tsubasa Oozora van de schoolsport tot de professionele competitie.

Ik kreeg de kans om met een van de twee teams tegen de AI te spelen, of tegen de vriendelijke PR-contacten van de uitgever. Als alternatief zou ik kunnen kiezen tussen de Toho Academy en de Nankatsu Middle School, de laatste school heeft onder de eigen gelederen de naam Tsubasa Oozora gegeven. Elk van de spelers heeft zijn eigen actieve en passieve vaardigheden, die invloed hebben op de spelstijl. Er zijn ook combo-bewegingen, waarbij meer dan één speler betrokken is, en er dus meerdere spelers kunnen worden uitgevoerd. Maar dat is niet alles! Typisch voor de sport is dat de bal op het punt staat in het doel te komen. De stroom van het spel vanuit het kernprincipe is dus naar titels die sterk lijken op ander voetbal.

Een groot verschil is echter de, maar in ieder geval volkomen overdreven enscenering. Iedereen die de Anime kent, weet wat ik rapporteer. De ballen die door twee spelers tegelijk worden geschoten, speler, de acrobaat gewoon tussen de schoten door, banaler kan het bijna niet. Dat wil niet zeggen dat dit iets slechts is, integendeel, dit is precies wat mij overtuigde van Kapitein Tsubasa. En dit overdreven houdt de impact van de gameplay niet tegen. Geen van de genoemde dingen gaat over een reeks, maar over een “normaal” spel voor de spelers.

Als ik mijn notitieboekje zou moeten citeren, zou mijn conclusie alleen zijn uit pure synoniemen voor het woord plezier, maar ik vind het moeilijk om mezelf in dit opzicht anders te verwoorden. De Arcade-titel heeft me tot de laatste minuut niet voor niets aan mijn stoel gebonden. Het spelprincipe is leuk en het slimme ontwerp legt de basis voor een systeem dat enorm kan profiteren van de verscheidenheid aan spelers en vaardigheden. Kan alleen maar hopen dat Bandai Namco Entertainment, in tegenstelling tot de concurrentie, de spelersbasis voor diverse voetballers aan de kassa vraagt, dan kan Kapitein Tsubasa zeker een plekje in mijn gamescollectie.

CONCLUSIE

De Anime Showcase heeft mij wederom laten zien wat Bandai Namco Entertainment allemaal in de Store heeft, en dat is waar we dit jaar naar uit kunnen kijken. Natuurlijk waren er enkele titels waarvan ik persoonlijk minder overtuigd was dan van de andere. In het gesprek met andere journalisten ter plaatse, maar ook mij, wordt nogmaals duidelijk dat de geesten, vooral rond videogames, gaan scheiden.