Paper Mario: De origamikoning in de test

(Papier) Mario en Luigi zouden alleen Princess Peach ophalen en samen een festival in Toad Town bezoeken. Maar er is iets mis met het papieren paddenstoelenkoninkrijk. De Toads zijn verdwenen en Peach gedraagt ​​zich meer dan vreemd...

Het wordt echter snel duidelijk wat er aan de hand is: neo-antagonist, koning, Olly, de origami-koning, en jij foldde naar een hersenloze origami en de controle was gescheurd. Mario’s tegenstander Bowser kwijnt heel klein opgevouwen weg in een kerker, terwijl zijn troepen in origami worden getransformeerd. Zoals Faltschergen wedergeboren, eet en scheur gaten in de papieren wereld en rimpels Toads, waar je ze ook vindt. Mario alleen is de ontsnapping uit het kasteel, dat door Olly wordt afgesloten met magische slingers, en een verre top, verscheept.

Nieuwe vrienden, oude problemen

Mario stort neer in een bos, en het is niet verrassend dat het nu aan Peach is om de Toads en het hele koninkrijk te redden. Hij wordt bijgestaan ​​door Olivia, de zus van de zelfbenoemde Origami-koning. In tegenstelling tot haar broer is ze goedaardig en genereus, en is ze tegen de plannen. Hun eenvoud en onschuld is echter groot. Alles is nieuw en spannend voor je en niet zelden zul je overweldigd worden door onbekende emoties. Het is geen geweldige vechter, maar Mario weet het niet één keer, ze staat met advies en actie aan de kant en kan ook je eigen Origami-vaardigheden regelen: met je Faltarmen worden bijvoorbeeld schuilplaatsen en deuren opengescheurd, of nieuwe manieren te positioneren en geplukt.

De eerste uitloper van de Paper Mario-serie mengde nog steeds rollenspelelementen in de Genre-Mix, maar dit behoort – deels nog steeds tot ongenoegen van de Fans – al niet langer tot het verleden. De jacht op de Origami-koning is “slechts” een actie-avontuur met zachte puzzelelementen, maar geen echte rollenspelelementen – althans in de klassieke zin. Het grootste deel van de game biedt gameplaytechnisch dus geen grote verrassingen. Met Mario & co. we zullen verschillende delen van het paddenstoelenrijk verkennen, altijd op zoek naar de uiteinden van de bovengenoemde streamers, die ons ervan weerhouden Princess Peach te bereiken. Naast schatkisten en ?-blokken houden we de ogen gericht op de arme padden, de slachtoffers van de Faltschergen werden opgevouwen tot de verscheidenheid aan origami-creaties in kolommen op elkaar gepropt of verfrommeld in een hoek gegooid, wacht maar, die Mario maak het opnieuw glad met een hamer en sla op.

Bestrijd de rimpels

Jij daarentegen komt een tegenstander of een hinderlaag tegen, het spel schakelt over naar een Level-geschikte Arena en de bevrijde Toads om ons aan te moedigen vanaf de tribunes. Voor deze turn-based gevechten kun je in ieder geval iets bedenken dat de kleine grijze cellen een beetje uitdaagt. Mario zelf bevindt zich in het midden van verschillende concentrische ringen, waarin de tegenoverliggende minion zich bevindt. Voor elke ronde krijgen we wat tijd en een beperkt aantal zetten om de tegenstander in ons voordeel te krijgen, “te regelen”. De afzonderlijke ringen kunnen namelijk enerzijds roteren en anderzijds kunnen er segmenten van een cirkel doorheen het midden worden bewogen. Moet zo worden geregeld dat Mario met zijn twee standaardaanvallen alle mogelijke tegenstanders in de eerste gevechtsronde ving: voor de klassieke sprongaanval moet je de Faltschergen van de tegenstander op een rij bestellen. De hameraanval wordt echter aanbevolen voor kortere afstanden en groepen vijanden, die in twee series zijn afgehandeld. Alleen als alle tegenstanders “goed geregeld waren”, is er een bonus voor Mario's aanvalskracht en wordt het juiste materiaal geleverd – er zijn verschillende soorten schoenen en hamers die kunnen worden gekocht en gevonden, hij kan alle vijanden in een mum van tijd uitschakelen. enkele ronde. Bovendien is er een grote muntbonus aan het einde van het gevecht als alle vijanden correct zijn gerangschikt en/of Mario in het gevecht is zonder schade opgelopen.

Alleen een speciale vorm van Faltschergen, de zogenaamde kartonnen macho's, presenteert Mario rechtstreeks in de gamewereld. Deze zijn gemaakt van papier-maché en draadgemaakte XXL-varianten van de klassieke tegenstandertypes, zoals Gumbas of Buu Huus. Haar zwakke punt is een zegel van de Origami-koning, de noodzaak om Mario meerdere keren te bewerken met zijn hamer voordat de schurken oplossen in stukjes papier.

Over Paper Mario gesproken, en wellicht ook de gaten in de wereld dichten die de volgelingen achterlieten. Om dit te doen gooit hij eerst de verzamelde, en in een magische zak opgeborgen snippers in de lucht, de manier waarop de toenmalige aardige zelfstandige zich positioneert en alles weer goed maakt.

Perga Menton, je bent wakker

Naast de in Origami getransformeerde klassieke schurk, een aantal duistere (Boss verwacht ons) tegenstander, zoals een megalomane Paintbox of een gekke Punch. Bij dat laatste zitten we in een baasgevecht, waarbij het vechtsysteem op de een of andere manier naar de kop gaat. Dit keer zit de Boss in het midden van de horizontaal aanstuurbare circuits en is Mario de aanvaller van buitenaf. In de ringen in de richting van pijlen, pick-ups en actiesymbolen in plaats van vijanden. De richting van de pijlen, die Mario blindelings volgt, verzamelt zich goed op weg naar een (harten, Power-Ups, enz.) totdat hij een obstakel raakt of een actiesymbool landt. Hierdoor kan hij de tegenstander aanvallen, maar niet elke aanval werkt, bijvoorbeeld omdat elke kant hetzelfde is, en sommige speciale aanvallen moeten over meerdere gevechtsrondes worden voorbereid. Ook Olivia blijft terugkomen, wat met de tijd kan rimpelen in verschillende Pergamentons, krachtig papier-elementair. Welk eigen merk sterk is op graan, behoeft eigenlijk geen uitleg.

Je hebt geen talent voor dit soort ruimtelijke puzzels, de gevechten kunnen vervelend zijn en de constante herhaling van altijd hetzelfde schema met de tijd is een beetje saai. Dat leek de ontwerpers bewust te zijn, en na verloop van tijd krijg je de accessoires om in ieder geval reguliere gevechten gemakkelijker te maken of zelfs te vermijden. De zogenoemde battles-folder toont bijvoorbeeld niet een mogelijke opstelling van de tegenstander, maar verklapt hoe je te bereiken bent. En met een gelamineerd pak kan Mario op korte termijn onzichtbaar worden en niet worden waargenomen door gewone volgelingen, behalve dat hij aanvalt natuurlijk.

Welke moppen vertelde de krant? Platte grappen.

In het licht van de unieke spelwereld en haar bewoners is het niet verrassend dat je deze omstandigheden probeert te gebruiken voor een heel eigen soort humor in het spel. Over het geheel genomen zijn de werken – althans in de Duitse vertaling – algemeen, maar niet consistent. Soms moet je lachen, maar af en toe vallen de grappen erg flauw. Ironisch genoeg is het spel ook behoorlijk “bewust” en druipt het keer op keer van zelfironie. Soms moeilijk om te kiezen of je voor of tegen het spel als geheel spreekt.

CONCLUSIE

Vermakelijk actie-avontuur in het Paper Mario-universum, in gedeeltelijke Origami-optica, lijkt anders, maar toch vertrouwd. Het vechtsysteem is in eerste instantie verfrissend ongebruikelijk, verliest in de loop van talloze herhalingen, maar helaas in hoger beroep. De, zoals altijd, gevarieerde en onberispelijk ontworpen levels en personages, en (zeldzamer) zelfs de luchtige humor en geschiedenis die ertoe aanzetten meer te spelen. Geen epische mijlpaal, maar een gedegen en vermakelijk avontuur van en met papier.

Wat is Paper Mario: The Origami King? Kleurrijk actie-avonturenspel in het Paper Mario-universum met interessante benaderingen van het vechtsysteem.
Platformen: Nintendo-schakelaar
Getest: Versie 1.0.0 op Nintendo Switch
Ontwikkelaar / Uitgever: Intelligente systemen / Nintendo
Uitgave: 17. juli 2020
Koppeling: Officiële website