Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Tokyo 2020 in de Test

Nadat Mario- en Sonic-games vanwege licentieproblemen bij de laatste Olympische Winterspelen in Pyeongchang pauze moesten doen, vegen de twee voor de huidige zomerspelen weer in het oude Freshness. In Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Tokio 2020 zelfs exclusief alleen voor de Nintendo Switch.

Het is niet de eerste keer dat Tokio de locatie is voor de zomerspelen, want de spelen van de XVIII Olympiade in 1964 werden in de Japanse hoofdstad gehouden en dit gegeven vormt ook de basis voor de verhaalmodus van Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Tokio 2020. Bowser en Dr. Eggman hebben een retro-console gemaakt, die de twee titelhelden in de virtuele wereld van “Tokyo 64” met één oog en daar gevangen moet houden. Omdat het geheel niet werkt zoals gepland, zullen de twee schurken ook terug naar de Olympische Spelen in Tokio in 1964 tele. Vanaf hier speelt het verhaal zich af op twee parallelle tijdvlakken: terwijl Luigi, Tails en Co in het jaar 2020 de vrienden uit de retro proberen de console te redden, volgen Mario, Sonic en hun tegenpartijen een eigen plan. Dr. Eggman heeft in het heden een achterdeur gebouwd voor de terugreis. Deze gaat open, maar alleen als je zoveel mogelijk gouden medailles wint.

De verhaalmodus van Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Tokio 2020 speelt het bijna als een actie-avontuur. Op een zeer grote kaart kun je naar locaties op verschillende plaatsen en naar verschillende spellen reizen, erover praten met de talrijke personages en deze in de verschillende sportcompetities plaatsen. Klinkt best cool en grappig, maar het is saai en zwaar vanwege de zeer oppervlakkige dialogen en lange laadtijden. Alleen de overstap van het Tokyo van nu in het jaar 1964, dat dan in 8- en 16-Bit-look wordt getoond, maakt het spel losser om iets te doen. Zelfs de ontgrendelbare minigames en personages zorgen voor een beetje motivatie, maar veel variatie of een zeer hoge herspeelwaarde, ik zou op dit moment niet zeker getuigen van de verhaalmodus.

Alles is niet altijd

Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Tokio 2020 biedt in totaal ruim 30 disciplines aan, en waar we er veel van hebben maar al van de vorige Spelen kennen, zoals Rugby, Boksen of schermen. Een hele nieuwe sport toegevoegd, maar rotsklimmen, karate, surfen en skateboarden. Juist deze vier sporten zijn voor mij de Highlights, en vergen ook wat meer vaardigheid dan de meeste andere collega’s. Ook nieuw is dat er in totaal tien, in klassieke 2D gehouden versies van de wedstrijden van de Olympische Spelen in Tokyo in 1964 staan. Zoals marathon, schieten, kanoën of volleybal.

De droom van de disciplines om terug te keren Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Tokio 2020 rug. Hier speel je echte Olympische disciplines, die zijn uitgebreid met elementen uit de Super Mario- en Sonic-series. Helaas is de keuze bij Schieten, racen en Karate wat aan de magere kant en ook de reikwijdte en de speelse diepe linkerversnelling laten wat te wensen over. Een toernooimodus is volledig achterwege gelaten. Wil je lokaal of online de strijd aangaan met maximaal zeven andere spelers, dan kan dat alleen door de verschillende sporten apart te selecteren. Dit is natuurlijk veel momentum uit de Multiplayer-modus, en om gemotiveerd te zijn naast niet echt alle of op zijn minst enkele disciplines om doorheen te spelen. Naar mijn smaak ontbreekt hier iets als de Festival-, of zelfs de Co-op-modus uit Mario & Sonic op de Olympische Winterspelen.

Niet alles wat blinkt is goud

De technische presentatie is op het voor Mario-spellen gebruikelijke hoge niveau. In het geval van de combinatie van liefde, vol 2D Pixel-graphics en kleurrijke 3D-beelden met geweldige animaties en gedetailleerde Scenes-ontwikkelaar Sega haalt visueel het hele Register eruit en kan de zwakke punten in Storytelling tot op zekere hoogte gladstrijken. Natuurlijk had ik het niet verwacht, maar ik ben nog nooit zo gestoord geweest als in Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Tokio 2020. Ik moet niet in de verhaalmodus naar de talrijke sportfaciliteiten van Tokio reizen, alleen maar om te lezen dat er een vloed aan tekstvakken is, sla ik ook over. Omdat het niet helpt dat het geluid en de achtergrondmuziek zich dynamisch aanpassen en voor een groot deel de sfeergeluiden uit de speakers klinken.

Wat de besturing van elke sport beïnvloedt, kunnen voltooide typen zijn: klassiek, met knoppen of met bewegingsbesturing. De bewegingen kunnen worden uitgelegd, hoewel altijd zeer nauwkeurig en ook relatief eenvoudig, toch gaat mijn voorkeur altijd uit naar die met de knoppen, omdat dit iets nauwkeuriger is en er geen trainingstijd meer voor nodig is. Je wilt kritiek leveren, maar hier is iets, maar het is precies deze eenvoud die mij een beetje stoort. Vooral bij de Retro-minigames blijft de gameplay vaak beperkt tot het simpele Button-maashen en biedt deze weinig variatie. Hier zou je een model uit de Games-serie van Epyx kunnen nemen, dit is ondanks je leeftijd een veel grotere uitdaging.

CONCLUSIE

De Crossover-sport Mario- en Sonic-spellen op de Nintendo Wii, hier is de eerste Mario & Sonic op de Olympische Winterspelenzijn mijn leuke multiplayer-avonden, nog steeds bovenaan de lijst, dus ik moest het debuut zijn van de twee mascottes op de Switch-console, zeer hoge verwachtingen. Om het kort te houden: dit zal helaas niet volledig worden vervuld. Met in totaal 31 disciplines in Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Tokio 2020 de grootste keuze aan verschillende soorten sporten, maar slechts een handvol daarvan kan ook speels zijn, om te overtuigen, wat dacht je van karate of rotsklimmen. De minigames zelf zijn beperkt tot vaak hersenloos knopen stampen, en hoewel de Retro-aanpak aan de speelse claim kan voldoen, blijft deze grotendeels op schema. Solisten zouden al een grote boog in het spel moeten maken, omdat zelfs het geweldige basisidee rond de Tokyo-64-modus niet het slachtoffer zal zijn van het gebrek aan implementatie. Maar ook de grote kracht van de gameserie, de lokale multiplayer-modus, faalt door het ontbreken van een toernooimodus en het gebrek aan variatie. Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Tokio 2020 het raakt me, daarom is het predikaat leuk, ik zou persoonlijk maar op de volgende gezamenlijke spelletjesavond teruggaan naar het Wii-stoffelen en de oudere titel, of een verscheidenheid aan Retro-Alternatieve gok.

Wat is Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Tokyo 2020? Met in totaal 31 disciplines de grootste sportavonturen van de twee titelhelden.
Platformen: Nintendo-schakelaar
Getest op: Nintendo-schakelaar
Ontwikkelaar / Uitgever: SEGA
Uitgave: 8. november 2019
Koppeling: Officiële website