Xenoblade Chronicles – Definitieve editie in de test

Final Fantasy wel zoals de bekendste JRPG, maar het is natuurlijk verre van de enige. Veel fans van het genre zouden bijvoorbeeld de Xeno-serie – waarvan het eerste deel oorspronkelijk bedoeld was als Story-an Alternative Final Fantasy VII, gegooid in dezelfde gewichtsklasse om te classificeren. In de Western Broad bleef de serie echter lang een Underdog, ook al werd de 2010 voor de Wii uitgebracht Xenoblade-kronieken is zeker een van de beste rollenspellen van zijn generatie. Degenen die nog niet de kans hebben gehad, het niet zo geheime geheim zit nu in de Definitieve editie – een remaster voor de Nintendo Switch is onverantwoord.

Slag om de titanen

Sinds het begin der tijden vochten de twee titanen Bionis en Mechonis een schijnbaar eindeloze strijd. Lang leek het erop dat niemand de overhand kon krijgen, maar uiteindelijk kwam er een wederzijds doelpunt tussen twee – en plotseling bevroor beiden. Eeuwen gingen voorbij en op de oppervlakken van de twee titanen werd een nieuw leven geboren. In een karikatuur van het eeuwenoude conflict tussen hun voorouders begonnen deze nieuwe naties met elkaar te vechten, vooral de mensachtige Homs en de mechanische Mechon. De Homs werden steeds verder teruggedrongen, maar uiteindelijk konden de Mechon dankzij het mysterieuze zwaard Monado in een beslissende strijd worden verslagen. Een jaar is verstreken sinds die strijd en plotselinge terugkeer naar de Mechon. Een nieuwe held moet het zwaard Monado leiden en samen met zijn metgezellen de volkeren van Bionis vóór de definitieve vernietiging redden.

Wat een episch verhaal, vol verraad en verlies, maar ook vriendschap en hoop. De doden keren terug, de troonopvolger kan worden gevonden en een nooit eindigend conflict tot aan het begin van de schepping wordt getraceerd. Gevallen en herboren goden zullen ons pad kruisen, rampen zullen de wereld doen schudden... en dit alles is nog steeds slechts een kleine sloop van tussen de 70 en 100 uur geschiedenis. Zonder de clichés komt er geen actie, maar het verhaal zit vol twists en twists die op het einde kunnen inpakken.

Meer dan alleen een grafische update

Wie bijna tien jaar en twee consolegeneraties later een Remaster maakt, heeft uiteraard eerst aan de graphics geschroefd. Met de Wii kun je veel positieve punten verbinden, maar overmatige grafische kracht hoort daar zeker niet bij. Zelfs als Xenoblade-kronieken enkele van de geweldige landschappen die werden aangeboden, waren de texturen, maar nogal modderig en de modellen zijn een beetje hoekig en korrelig. In de Definitieve editie straalt alles in een nieuwe pracht, vlijmscherp, en hebben de personages een aansprekende facelift gekregen, zonder hun identiteit te verliezen. In de Handheld-modus wordt het detailniveau echter merkbaar teruggeschroefd, wat vooral bij panoramische scènes en screenshots opvalt. In de tv-modus is alles scherp, soms merk je kleine instabiliteiten in de framesnelheid. Over het geheel genomen blijft de grafische weergave zelfs na de “Upgrade” een beetje ouderwets, maar viel stil, en punten met veel werkelijk prachtige locaties en uitzichten.

Bovendien werd de soundtrack opnieuw gearrangeerd en in veel gevallen zelfs opnieuw opgenomen. Die wil misschien iets veranderen aan de instellingen, maar ook aan de onveranderde muzikale achtergrond. De meeste andere wijzigingen in de categorie “Kwaliteit van leven” kunnen worden toegewezen. Hier vallen de AutoRun-functie en een nieuwe Mini op. Deze laatste kennen niet alleen het optimale pad naar het huidige missiedoel, maar markeren ook objecten / vijanden, die voor onze talrijke inzendingen van belang zijn.

Over zijmissies gesproken: er zijn er veel – echt veel. Het is niet zeldzaam om in een nieuwe regio terecht te komen en tegelijkertijd een flink aantal side-quests uit te voeren. Er is helaas een beetje variatie en deze wordt meestal gevolgd door het klassieke schema van “versla / verzamel X van Y”. Naast ervaring en balans vergroot dit naast taken ook onze Reputatie op het betreffende vakgebied. Dit is hoog genoeg, er zijn nog meer speurtochten, maar ook exclusieve beloningen zoals speciale items en zelfs nieuwe vaardigheden voor onze talentenbomen.

Interessant, complex vechtsysteem

Terwijl intussen steeds meer JRPG's, van de grote vader van turn-based gevechtssystemen, beide aangenomen, de realtime gevechten waren van Xenoblade-kronieken , tien jaar geleden, bijna een kleine revolutie. Alle reguliere vijanden zijn in principe zichtbaar, en het maximale wat je kunt doen – als je wilt ontwijken. Je kunt niet zien wat het doelwit is, maar ook met de schouderknoppen en een partner aantrekken en het gevecht beginnen, maar niet noodzakelijkerwijs, om zichzelf te veel op te leggen, en sommige vijanden vallen aan op zicht en/of reageren op geluid. In gevechten bestuurt de AI onze metgezel, terwijl wij de selecteerbare leider van de groep besturen. Zolang we binnen bereik zijn om de bestaande kracht van onze drie personages automatisch aan te vallen. Extra technieken die kunnen worden geactiveerd door een druk op de knop – indien opgeladen en aan de voorwaarden, zoals afstand, is voldaan.

Ook zogenoemde Chance-technieken veroorzaken onder bijzondere omstandigheden – bijvoorbeeld bij aanvallen van achteren – grote schade. Nog een comfortkenmerk van de Definitieve editie: Een symbool geeft aan of aan de bijbehorende voorwaarde is voldaan. Het grootste deel van de potentiële schade veroorzaken we, maar dan met de zogenaamde aanvalsketens. Eenmaal opgeladen en getriggerd, worden de karaktertechnieken in rekening gebracht en kunnen we ze handmatig activeren en combineren. We combineren aanvallen van dezelfde categorie (kleur), vergroten de schade, of er is de mogelijkheid om technieken zo te regelen dat we onze vijanden missen met bepaalde statuseffecten. De harmonie binnen de groep – deze is hetzelfde in de interface – is hoog genoeg, er bestaat ook een kans dat de aanvalsketen (ook meerdere keren) wordt herhaald.

In de loop van de geschiedenis van Pool groeien de personages in het spel uit tot Seven. Elk personage heeft zijn eigen motivaties en capaciteiten. Zelfs als je bepaalde favorieten hebt, raden we je aan om af en toe van tempo te veranderen. In ieder geval moeten de zogenaamde harmoniegesprekken leiden, waarvan de locaties en vereisten op een prettige manier vooraf zijn gedefinieerd. Ze dragen niet alleen bij aan het verhaal, maar verbeteren, naast de verdiende harmoniemunten in gevechten, de relatie van de personages met elkaar. Naast de al genoemde hernieuwbare aanvalsketens zijn het vooral de ontgrendelde talentlinks – karakters kunnen bepaalde vaardigheden van elkaar leren, die je niet mag missen.

De epiloog op de epiloog

Wie na 17 hoofdstukken en de epiloog van de hoofdgame nog steeds niet genoeg heeft, kan in de port of rechtstreeks vanuit het hoofdmenu – nog steeds in de speciaal voor de Definitieve editie heeft een extensie ontwikkeld om te bespringen. Xenoblade Chronicles: De toekomst van verbonden speelt een jaar na het einde van het hoofdverhaal en begeleidde twee bekende en twee nieuwe metgezellen op de schouder van de Bionis – een territorium dat tijdens de ontwikkeling van de originele versie bestond. Een iets ander vechtsysteem en een compactere karakterontwikkeling comprimeren de gameplay minimaal, toch mag je, afhankelijk van de aandringen van de onderzoekers, rekenen op nog eens 10 tot 15 uur extra speeltijd. Dat onze helden moeten vrezen om na al hun avonturen plotseling terug te keren naar een regulier Monster, wordt verklaard door het verlies van bepaalde vaardigheden. De nieuwe vijanden zijn dus een uitdaging en zorgen ervoor – samen met nieuwe personages voor afwisseling en een in het hoofdspel bijzonder zwaar getroffen groep van de bevolking die een veel completer einde krijgt. Voor fans van het spel is de nieuwe epiloog een must, een absolute must.

CONCLUSIE

Om het zo maar te zeggen: nog geen tien jaar van een ‘klassieker’ is misschien een beetje overdreven. Xenoblade-kronieken is en was in ieder geval een uitstekend rollenspel met een spannend verhaal en interessante gameplay. De toevoegingen en verbeteringen, de Definitieve editie vallen precies goed: de graphics en gameplay zijn verbeterd, zonder dat de charme van de game(zer)verstorend is. De nieuwe epiloog is langer dan een volwaardige game, rondt het verhaal af en biedt kenners van het origineel ook nieuwe uitdagingen en ervaringen.

Welke Xenoblade Chronicles: definitieve editie? Remaster van eersteklas JRPG's, de Finale fantasie & Co. kan meten.
Platformen: Nintendo-schakelaar
Getest: Versie 1.1.1 op Nintendo Switch
Ontwikkelaar / Uitgever: Monoliet zacht/ Nintendo
Uitgave: 29. Mei 2020
Koppeling: Officiële website