Filmrecensie: Stuber: 5 sterren Undercover
De jaren 80 en 90 waren absoluut de hoogtijdagen van de actiecinema. Echter, naast de harde gevechten van het kaliber van Rambo of Roofdier, was er ook het zeer populaire subgenre van de zogenaamde Buddy Movies, waarin een vaak zeer ongelijke hoofdrolspelers in een huiveringwekkende situatie met veel humor en gevechten, ondanks of juist vanwege hun verschillen, meester. Hier wordt door bijna niemand van ons geadverteerd, net uitgebracht Stuber: 5 sterren Undercover pogingen om dit genre nieuw leven in te blazen.
INHOUD
De hardgebeten en gefrustreerde agent Vic Manning probeert al jaren de meedogenloze drug van Tedjo af te pakken. Niet alleen Dirty, maar ook voor Vic’s voormalige Partner op het Geweten. Het lijkt erop dat het niet meer lukt om alle hoop van de criminelen te vangen, aangezien zijn baas hem vertelde dat de FBI in de toekomst de leiding over de zaak zou hebben. Hij heeft een dag nodig om de ooglaseroperatie uit te voeren, omdat hij niet de jongste is en zijn nauwkeurigheid beter was.
Nauwelijks is de OP klaar, hij krijgt een telefoontje van een informant die hem de unieke kans geeft om Tedjo te betrappen in het geval van een Overdracht. Maar helaas ging de deal diezelfde nacht nog steeds omhoog, en die van Vic voor de komende 12 tot 24 uur was ook blind. Omdat hij niet eens kan rijden, heeft hij een Uber besteld, deze kans zal hij niet missen. En zo ontmoet hij Stu, de meest kieskeurige, de meest pacifistische van de meest veeleisende Uber-chauffeur in de stad, wiens grootste zorg het is om zijn 5-sterrenwaardering te behouden, ongeacht de kosten.
© 2019 Twentieth Century Fox
KRITIEK
Eigenlijk kun je nauwelijks begrijpen waarom de Buddy-Movies uit de bioscopen verdwenen zijn. Het probeert elke 1-2 jaar opnieuw iemand naar de Genre-revival te brengen, het grote succes, maar tot nu toe altijd. Dit kan echter deels te wijten zijn aan de matige kwaliteit van de films, maar ook aan de zeer dun verspreide kraaltjes, zoals sommige van de geweldige De aardige jongens, uit 2016, door het grote publiek genegeerd. Het lijkt erop dat de onzekerheid van de productiestudio's bij hun eigen projecten een niet onbelangrijke factor is. Want ondanks grote namen in de Cast durft hij deze films niet aan de grote Marketing-bel te hangen. In het huidige geval omdat Stuber krijgt in dit land, evenals geen promotie.
Zou hij het verdienen? Nou ja, omdat de film zich niet zeker verschuilt achter veel van zijn enorm succesvolle voorouders. In The Plot wordt niemand achter de oven gelokt, hij gaat over een dunne Setup-constructie die alleen dient om de twee hoofdrolspelers samen te laten spelen en om geen gekke dingen te laten beleven. Hij moet ook, zolang hij het creëert, een 90 minuten durende reeks leuke dialogen, actie en conflict (die, ter verduidelijking natuurlijk) aan. De regie is hier behoorlijk goed, vooral dankzij de kleine subplots en karakters, die helpen om de Focus een beetje te spreiden. Omdat het basisconcept van ‘No-Bullshit Cop-ontmoetingen met Uber-chauffeur’ alleen al na de eerste helft waarschijnlijk muf zou zijn.
© 2019 Twentieth Century Fox
Hoewel het vermoeden dichtbij zou zijn, is de humor die uit deze opstelling voortvloeit niet de reden hiervoor is dat de film over zijn enige littekens bijna voorbij is. Veel meer ligt het aan de personages zelf. Ze zijn in feite veel overtekend, om echt heel sympathiek tegenover hem te kunnen staan. Terwijl hij een totaal meedogenloos doel nastreeft, is het zijn doel om te verliezen zonder zelfs maar aan zijn omgeving te denken, de ander is de belichaming van de al te voorzichtige moeders, die de covers van Friendzone tot alle clichés maken. De grap van het geheel werkt echter niet alle Gags ontploffen verrassend goed, ook al moet hier soms heel diep in de lol-mottenballen gebruik van worden gemaakt.
Wat de personages redt, heeft toch een klein beetje van je hart laten groeien, vooral je acteurs. De altijd overtuigende Dave Bautista, evenals de nieuwkomer Kumail Nanjiani, met het ongelijke paar is een chemie die je niet voor mogelijk zou houden. De twee dragen duidelijk voor de film, omdat ze met een zwakkere cast voor de hoofdrollen in de film zouden worden genoemd, zoals hierboven, tot de ondraaglijke crash. Ook onder de kleinere rollen zijn enkele bekende gezichten terug te vinden, zoals Mira Sorvino of Karen Gillan. Al met al levert het de Cast niets op.
Technisch gezien komt Stuber iets slordigs. Over de Textbook-instellingen en fragmenten van de film die niet uitkomen. Er zijn op deze vlakken maar ook geen grote gebreken, afgezien van de, zoals zo vaak, veel te hectische bezuinigingen van de Action. De truc en stunt slaagden erin behoorlijk te werken. Hetzelfde kan gezegd worden over de Soundtrack. De bewegingen, weliswaar nooit expliciet, op de voorgrond, maar altijd rekening houdend met de geselecteerde Songs, hebben een positief effect.
© 2019 Twentieth Century Fox
CONCLUSIE
Zelfs als Stuber: 5 sterren Undercover met beveiliging geen klassieker, dus hij zou iets hebben dat meer aandacht verdient. Want ondanks de overdreven karakters en de talloze clichés die de film ondersteunt, maakt het de zaken echt leuk. De strip heeft duidelijk een geruststellend gevoel van nostalgie te danken aan de twee hoofdrolspelers, en vooral aan degenen die zijn opgegroeid met de eerste films van eind vorige eeuw. Maar ook alle anderen, zoals kleine en helemaal niet serieuze Action-entertainers, kunnen het risico lopen zonder enige twijfel een blik te verliezen.
