Filmkritiek: de notenkraker en de vier rijken

Halloween is voorbij, dus het is binnenkort Kerstmis! En als absolute liefhebber van dit festival kon ik er geen beter humeur voor krijgen dan met een passende film – zeker als het een Disneyfilm is! De twee regisseurs Lasse Hallström en Joe Johnston durven het toch al veelvuldig geïnterpreteerde verhaal over de Notenkraker en de Muizenkoning aan te pakken, maar missen het met een interessante twist en creëren zo een film die naast andere kerstklassiekers te zien is!

INHOUD

Voor de familie Stahlbaum staat de eerste kerst zonder hun onlangs overleden moeder voor de deur. Vooral de middelste dochter, Clara, heeft veel te lijden onder dit verlies, aangezien de twee een gemeenschappelijke interesse hadden in de opkomende techniek van het Victoriaanse tijdperk. Op kerstavond ontvangen de drie kinderen bijzondere cadeaus die hun geliefde moeder heeft achtergelaten. Clara ontvangt een afgesloten eivormig voorwerp in een doos met de mysterieuze boodschap “Alles wat je nodig hebt zit erin”. Maar bij één sleutel ontbreekt elk spoor – en het speciale slot is niet te kraken. Ze besluit het ei mee te nemen naar het kerstfeest van haar excentrieke peetvader, omdat hij haar zou kunnen helpen het mysterie rond het vergrendelde voorwerp op te lossen.

Net als ze haar peetvader vraagt ​​naar het afgesloten voorwerp op het feest, begint het uitdelen van cadeautjes – Clara’s vragen moeten nog worden beantwoord. Aan een grote boom midden in de tuin wijzen kleurrijke koorden met inscriptie de mensen de weg naar hun cadeautjes. Clara volgt haar gouden koord en bevindt zich plotseling in de wereld van de Vier Koninkrijken. Eenmaal daar moet het meisje niet alleen de sleutel vinden, maar ook voorkomen dat de magische wereld wordt overgenomen door de boze moeder Ginger en haar handlanger, de muizenkoning.

Clara (Mackenzie Foy)

CRITIEK

Als grote kerstfan heb ik al enkele variaties op het Notenkrakerverhaal verslonden. Maar Disney’s Der Nussknacker und die vier Reiche (De Notenkraker en de Vier Koninkrijken) blaast het verhaal nieuw leven in door het originele korte verhaal van E.T.A. Hoffmann “Der Nussknacker und der Mausekönig” (De Notenkraker en de Muizenkoning) en het bekende ballet op muziek gezet door Piotr Iljitsj Tsjaikovski als model en zet het verhaal op een originele manier voort.

The Nutcracker and the Four Kingdoms is een prachtige kerstfilm die met weelderige beelden en achtergronden een magische wereld creëert. De animaties zijn prachtig, vooral de muizenkoning, bestaande uit 60.000 losse muizen, laat een vormende indruk achter. De kostuums zijn uitsluitend vol oog voor detail en weerspiegelen de verschillende domeinen op een herkenbare manier. De suikerfee belichaamd door Keira Knightley draagt ​​een pruik die eruit ziet alsof haar haar is gemaakt van suikerspin – perfect als regentes van het Naschwerkland. En ook het kostuum van de regent van het bloemenland, de meidoorn afgebeeld door Eugenio Derbez, is van top tot teen passend versierd met bloemen en bladeren.

Een punt dat mij als kind altijd stoorde aan Disney-films, was dat de meeste vrouwelijke hoofdrolspelers relatief hulpeloos werden afgebeeld – de typische ‘Jonge dame in nood’. Maar Clara beantwoordt helemaal niet aan dit cliché. Voor de omstandigheden van de Victoriaanse periode is dit niet wat zou overeenkomen met het klassieke beeld van vrouwen uit dit tijdperk. Ze heeft geen behoefte aan sociale evenementen, maar heeft – net als haar moeder – een grote interesse in wetenschap. Ze is vooral dol op mechanica en natuurkunde en Clara is niet bang om deze principes in haar avontuur te gebruiken. Ik vind het geweldig dat Disney het beeld van zelfverzekerde, sterke meisjes overbrengt op zijn kijkers.

Clara (Mackenzie Foy) en Phillip (Jayden Fowara Knight)

The Nutcracker and the Four Kingdoms kunnen meerijden met een bende geweldige acteurs – van Morgan Freeman en Helen Mirren tot Keira Knightley. Maar vooral dat laatste kan ik in de film niet echt waarderen, ze lijkt me te schril naar mijn smaak – in het Engels zou je zeggen “over the top”. Maar dit kleine minpuntje mag niet afleiden van het feit dat de acteerprestaties van de hele cast consistent goed waren, vooral die van de jonge Mackenzie Foy, die Clara door haar acteerwerk laat uitgroeien tot een complex personage. Matthew Macfadyen is ook uitmuntend in de helaas zeer kleine rol als Clara’s rouwende vader. Bij Macfadyen herinner ik me altijd het gezegde “uiterlijk zegt meer dan duizend woorden”, want dat is precies wat hij keer op keer doet – hij heeft eigenlijk geen woorden nodig, maar weet met zijn gezichtsuitdrukkingen en zijn ogen het juiste gevoel over te brengen alleen.

Tsjaikovski’s Notenkrakersuite is een van mijn absolute favoriete muziekstukken en waarschijnlijk de meest gebruikte soundtrack in kerstfilms. Disney heeft besloten de thema’s van de Russische componist als basis te gebruiken voor hun soundtrack, maar geeft ze onder meer via de bekende pianist Lang Lang een nieuw jasje. Er is ook een balletnummer aan de film toegevoegd om het verhaal van de opkomst van de vier rijken te vertellen.

CONCLUSIE

The Nutcracker and the Four Kingdoms is een geweldige herinterpretatie van het iconische verhaal van de Notenkraker en ik weet nu al dat deze film een ​​persoonlijke klassieker zal worden, die elk jaar – naast Kevin – Alone at Home, Buddy – The Christmas Elf en Santa Clause – A Beautiful Present wordt op mijn tv vertoond. Natuurlijk is de film een ​​beetje “kitscherig”, maar hij weet prima een kinderlijk kerstgevoel te creëren. Gezinnen, Disney-fans en kerstliefhebbers zullen genieten van de film – als je favoriete kerstfilm Die Hard is, kun je beter iets anders kijken.