Dicht bij de zon in de PS4-test

De dagen worden korter, de nachten langer en Halloween staat voor de deur. Geschikt voor de kleine Italiaanse studio Storm in een theekopje besloten, je mysterieuze avontuur Dicht bij de zon, op waarschijnlijk de engste dag van het jaar, voor de PlayStation 4 publiceren. Zo heb ik een reis naar het grootste en meest geavanceerde schip uit de jaren ’30 gemaakt, Rose, verhaal, of wandeling op de Sonyconsole-ervaring.

Welkom in het parallelle universum

De wind sloeg tegen de ramen van de kleine boot, terwijl Rose op de Helios wacht om het wetenschappelijke wonder van het schip Nikola Tesla te creëren. Haar jongere zus Ada werkt samen met senior wetenschappers om een ​​gratis energiebron voor de bevolking te ontwikkelen en heeft je in een zeer mysterieuze brief gevraagd zo snel mogelijk te komen. Als Rose het schip binnenkomt, heeft ze niet snel door dat er iets mis is. Omdat er heinde en verre geen mensen zijn die de ziel ontdekken, althans niet levend. En dus gaat Rose op zoek naar haar kleine zusje en gaat tegelijkertijd de mysterieuze incidenten op de Helios op de grond af.

Het scheepsontwerp ziet er geweldig uit en is duidelijk geïnspireerd op de BioShock-serie.

Een boottocht op de grappige

Mijn collega Roland heeft dat gedaan Dicht bij de zon al op de pc, getest en te maken gehad met een aantal bugs om te bestrijden. Tijdens mijn testtijd op de PS4ProEr was maar één terugkerende Bug, en dat is dat informatie, zoals bijvoorbeeld bij dekking of open deuren, net niet of met vertraging getoond kon worden. In de zeer zeldzame hectische passages waarin je moet ontsnappen, en dat kostte me wat zenuwen. Enigszins problematisch is ook het camerawerk, waarbij je door zachte op en neergaande bewegingen heerlijk de zeecondities kunt simuleren, maar mijn maag is ook voor mij ontworpen. In de instellingen kun je dit effect echter uitschakelen, en kun je je boottocht een beetje rustig voortzetten.

De game is in de eerste plaats een loopsimulator, de optiek is sterk BioShock Games zijn vergelijkbaar, maar kunnen helaas niet op. Als grote zus voel ik mij uiteraard vooral in het geval van Rose koortsachtig op zoek naar haar Ada, maar helaas is het verhaal over het algemeen iets te weinig spectaculair, aangezien ik ze zou kunnen omschrijven als een grote drijvende kracht achter het spel. En net toen de spanning opkwam, en ik voor het eerst wilde weten wat er nu echt ging gebeuren, was dat ook meteen het geval. Dit zou waarschijnlijk moeten dienen als Cliffhanger voor een mogelijk vervolg, teleurstellend maar het was alles.

Op het schip is er iets ergs gebeurd: kan Rose haar zus Ada op tijd vinden?

Schip, Ahoy!

Het verhaal van Rose had meer potentieel, en er zou een vervolg moeten komen. Ik zou willen dat er wat meer tijd in de ontwikkeling van het spel werd gestoken. Omdat Dicht bij de zon lijdt, vooral op plaatsen met een zeer hoog draadniveau of gebrek aan informatie, wat er precies moet worden gemaakt. Het Trial and Error-principe is allemaal leuk en aardig, maar het voelt in sommige passages gewoonweg heel ongepast aan in vergelijking met de rest van de Spelen. Je gaat voornamelijk door de verlaten hallen van het schip en probeert van A naar B te komen en onderweg triggert het relatief eenvoudige puzzels, zoals bijvoorbeeld het zoeken en vinden van combinaties, of het indrukken van de juiste schakelaar. Een klein snufje horror moet het geheel een griezelige sfeer geven, maar het is uit angst dat ik, in plaats van de afgeslachte lichamen, eerder de gezichten vond van de weinige die ik in de loop van het spel heb ontmoet. Deze zien er erg vervaagd uit en fungeren, zeker in contrast met het prachtige uiterlijk van het schip, alsof ze niet ontwikkeld zouden zijn.

CONCLUSIE

Dicht bij de zon is in de eerste plaats een loopsimulator geworden. Maar helaas niet geweldig. Het spel bestaat altijd uit een etappe, en net als mijn collega Roland was mijn belangrijkste motivatie tot het einde ervan, sterker nog, de korte duur van het spel. Het verhaal is niet in hun benaderingen, spannend, uitgeput zijn potentieel, echter, en laat de speler met een nogal bittere smaak in mijn mond achter. Een pluspunt in mijn ogen is dat de goede Nikola Tesla in deze parallelle wereld, die aandacht krijgt voor zijn prestaties, hij in ons verleden nooit heeft gekend. De natuurkunde-nerd in mij kijkt uit naar de gamer.

Wat dicht bij de zon? Een zwaar op Bioshock geïnspireerde loopsimulator
Platformen: PC, Xbox One, PS4
Getest: PS4Pro
Ontwikkelaar / Uitgever: Storm in een theekopje / Wired Productions
Uitgave: 31. Oktober 2019
Koppeling: Officiële website