Κριτική ταινίας: Little Woman

Πριν από λίγο παραπάνω από 2 χρόνια, η 37χρονη Γκρέτα Γκέργουιγκ, με το σκηνοθετικό της ντεμπούτο , Lady Bird 5 υποψηφιότητες για Όσκαρ αποσύρονται, και, ως εκ τούτου, για τα καλά καθίστε όρθιοι και δώστε προσοχή σε κάτι αυξημένο, πρώτα το Χόλιγουντ φρόντισε για αυτό. Τώρα με τη νέα παραγωγή τους από τις αμέτρητες φορές (για πρώτη φορά το 1918) κινηματογραφημένο κλασικό λογοτεχνικό Μικρή Γυναίκα πίσω και να αποδείξει ότι η πρώτη της ταινία δεν είναι μόνο μια μεγάλη τύχη ήταν.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ

Την εποχή του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου, οι τέσσερις αδερφές Μαρτίου μεγαλώνουν σε άθλιες συνθήκες, αλλά υπό τη στοργική φροντίδα της μητέρας τους, Marmee, σε ένα μικρό χωριό στη Μασαχουσέτη. Η Meg, η Jo, η Beth και η Amy δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικές, αλλά τα καταφέρνεις όλα μαζί ξανά και ξανά, γιατί από κοινού: έχουν όλοι την υπέροχη αίσθηση της οικογένειας.

Ενώ ο πατέρας της υπηρετεί στον πόλεμο, τα τέσσερα κορίτσια γίνονται νεαρές γυναίκες και αρχίζουν να ακολουθούν χωριστούς δρόμους. Ειδικά η πεισματάρα Τζο το οδηγεί στον ευρύτερο κόσμο και έτσι πηγαίνει στη Νέα Υόρκη για να γίνει συγγραφέας. Όταν έφτασαν, όμως, ένα τηλεγράφημα από το σπίτι σου, τα αφήνει όλα και επιστρέφει σπίτι.

© 2019, Sony Pictures Entertainment Germany GmbH / Wilson Webb
Ο Friedrich Bhaer (LOUIS GARREL) στο LITTLE WOMEN της Sony Pictures.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Η ιστορία του Μικρή Γυναίκα Το λέει απέχει πολύ από το άγνωστο και επίσης οι αλλαγές στη νέα έκδοση του Gerwigs είναι τόσο καλές όσο τίποτα. Προσθέτει μερικά μικροσκοπικά στοιχεία, τα οποία ωστόσο δεν έχουν καμία επίδραση στις βασικές δηλώσεις της ουσίας. Όπως στο πρωτότυπο συνοδεύεται από τις τέσσερις αδερφές στο δρόμο τους προς την ενηλικίωση, με όλα τα UPS και τα Down, αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης. Για καθεμία από αυτές με τον δικό της τρόπο, γιατί αδερφές ή όχι, στον χαρακτήρα διαφέρετε πολύ μεταξύ σας.

Ακριβώς εδώ είναι η μεγαλύτερη δύναμη της ιστορίας, άρα και μια (επιτυχημένη) προσαρμογή. Είτε είναι η παραδοσιακή Meg, η ευχή για οικογένεια, η αγοροκόριτσο Jo, που λατρεύει να γράφει, η ήσυχη και ταλαντούχα μουσικά Beth ή κάτι εγωιστικό μικρότερο παιδί, η Amy, είναι όλοι πολυεπίπεδοι και ζωντανοί χαρακτήρες. Καθένας από αυτούς έχει τα δικά του όνειρα και φόβους, στόχους και αδυναμίες, αλλά η σύνδεση που έχει η οικογένεια για καθένα από αυτά είναι κορυφαία προτεραιότητα. Αυτό τα κάνει απίστευτα πιστευτά και τόσο τρομερά αξιολάτρευτα.

Οι υπόλοιποι χαρακτήρες, αν και όχι τόσο λεπτομερείς όσο οι αδερφές αποπνέουν συμπάθεια. Ναι, ακόμη και το κορίτσι ως «κακή ηλικιωμένη υπηρέτρια», που εμφανίζεται, μια πλούσια θεία, είναι στην πραγματικότητα λίγο ιδιόρρυθμη και με τον δικό της τρόπο, αλλά πολύ για την ευημερία των τεσσάρων που ενδιαφέρονται. Και εδώ βρίσκεται η μόνη μου κριτική η Μικρή Γυναίκα ως ιστορία: Το πόσο πιστευτοί μπορεί να είναι όλοι οι χαρακτήρες, συνοπτικά, οι πράξεις είναι μια όχι απαραιτήτως μικρή ομάδα με υπέροχη κατανόηση, με τεράστιες καρδιές χαρακτήρες, αλλά λίγο πολύ σαν παραμύθι.

© 2019, Sony Pictures Entertainment Germany GmbH / Wilson Webb
Η Amy March (FLORENCE PUGH) στο LITTLE WOMEN της Sony Pictures.

Είτε σε ενοχλεί αυτό το γεγονός είτε όχι, σίγουρα δεν φταίει η ταινία. Αντίθετα, φαίνεται να είναι τουλάχιστον οι 4 πρωταγωνιστές, λίγο πιο περίπλοκοι από ό,τι στο παρελθόν. Η διάθεση και η δήλωση είναι αληθινή για την εφαρμογή της ουσίας πετυχαίνει Gerwig είναι παρόλα αυτά εξαιρετική. Με μια περαιτέρω απλή επανάληψη, όμως, δεν είναι, γιατί ακόμα κι αν η πλοκή του 1:1 παραμένει ίδια, χαζεύοντας, ο νεαρός Σκηνοθέτης λίγο από την αφηγηματική δομή. Η εκδοχή τους κάνει πάντα άλματα χρόνου και πίσω, αυτό που είναι το όλο πράγμα εντελώς νέο, αλλά μάλλον όχι από την ερωμένη κανενός, δίνει δυναμισμό.

Φυσικά, τέτοιοι πολύχρωμοι χαρακτήρες δεν αξίζουν πολλά αν δεν εκπροσωπείστε από ικανούς Θεσπιείς. Και επίσης εδώ είναι η νέα έκδοση ξέρει πώς να πείσει την Τράπεζα. Η Saoirse Ronan, η Emma Watson, η Florence Pugh και η Eliza Scanlen Shine ως οι τέσσερις αδερφές, καθώς και η Laura Dern Chalamet ως Marmee και η Timothée ως η Love-Interest Laurie. Και ακόμα κι αν δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν, η Μέριλ Στριπ στον ρόλο της θείας Μαρτίου ως γιορτή.

Όπως μαρτυρά και η πρώτη ταινία Gerwigs το Μικρή Γυναίκα για μια μεγάλη κατανόηση του Κινηματογράφου ως μέσου. Έχει ταλέντο στις όμορφες και ουσιαστικές εικόνες και επίσης όχι με χρονολογική σειρά που ξεκινά από το τέλος της πλοκής (η Μοντάζ) λειτουργεί ομαλά. Η διαχείριση των σκηνικών και των κοστουμιών γίνεται επίσης θαυμάσια, η τελευταία τουλάχιστον κατάφερε να κερδίσει μια υποψηφιότητα για Όσκαρ. Το οποίο παρεμπιπτόντως είναι συνολικά 6 στον αριθμό, άλλο ένα για το καλύτερο Score από τον Alexandre Desplat, το Shine, μάλιστα, υπέροχες και πιασάρικες μελωδίες.

© 2019, Sony Pictures Entertainment Germany GmbH / Wilson Webb
Ο Τζέιμς Νόρτον στο LITTLE WOMEN της Sony Pictures.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Μικρή Γυναίκα είναι επίσης στην τελευταία εκδοχή ενός οικογενειακού δράματος, η θετική, παρηγορητική ποικιλία. Ακόμα κι αν η ιστορία ασχολείται πολύ συγκεκριμένα με τη ζωή, ως γυναίκα, και αδιαμφισβήτητη στην απαγορευμένη κατηγορία της «γυναικείας ταινίας» είναι μία (ήμουν ακριβώς ένας από τους 2 άντρες στον κινηματογράφο), οπότε ο πυρήνας των δηλώσεων εφαρμογής, αλλά για όλοι μας. Το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι φαίνονται να είναι σχεδόν πολύ καλοί για να είναι αληθινοί, μπορεί να ενοχλήσει τους άλλους θεατές, αλλά αυτό οφείλεται στο πρότυπο. Η υλοποίηση αυτού είναι να έχει πετύχει την Greta Gerwig σε κάθε περίπτωση, αυτό είναι εξαιρετικό, γιατί παίζει παρά τις πολλές προηγούμενες κινηματογραφικές προσαρμογές, πολύ φρέσκο, το us craft γεννιέται καρπός.