Mutant Year Zero: Road to Eden wordt getest

Gratis na het populaire Pen and Paper Mutant Year Zero stuurt The Bearded Ladies Consulting ons naar een post-apocalyps Zweden. Met een kleine groep gemuteerde rangers, ook wel stalkers genoemd, zwerven we door vervallen steden en vijandige gebieden op zoek naar waardevolle hulpbronnen. Thuis in de Ark dromen overlevenden van een beter leven en een plek die ze Eden noemen. Voor Bormin en Dux is Eden niets meer dan een mooie leugen om aan de wanhoop te ontsnappen – totdat ze op een dag beter worden onderwezen. Het begin van een reis die geheimen onthult die beter verloren hadden kunnen gaan...

Van gemuteerde varkens en sluipschuttereenden

Klimaatverandering en politieke conflicten hebben hun tol geëist. Steden liggen in puin, de natuur heeft de planeet opnieuw ondergeschikt gemaakt en de menselijke beschaving is niets meer dan een gefluister in sprookjes en legendes gebleven. Een handvol gemuteerde overlevenden zijn onder de hoede van de oudste gekomen. De ziekelijke, ongemuteerde oude man isoleert zijn beschermelingen in de zogenaamde ‘ark’ van de gevaren van de buitenwereld. Alleen de stalkers – een elitegroep van verkenners – mogen de gemeenschap verlaten om in de wildernis naar waardevol schroot te zoeken. Bormin, een mensachtig varken, en Dux, een eend-mens-hybride, behoren tot de meest ervaren leden van deze eenheid. Als op een dag de ingenieur Hammon, waardevol voor de Ark, wordt ontvoerd door de radicale Nova-sekte, worden de twee veteranen, met de steun van de menselijke mutant Slema, op een bevrijdingsmissie gestuurd die hun kijk op de wereld voor altijd zal veranderen.

Mutant Year Zero: Road to Eden wel een strategiespel in de geest van een XCOM 2. Met een kleine troep van drie helden spelen we zeer scherpe en veeleisende rondegevechten. Geplande en gecoördineerde actie en een goede positionering achter een deksel zijn onontbeerlijk. Aan de ene kant omdat onze troepen meestal aanzienlijk onder aantal zijn, aan de andere kant omdat elke held slechts twee acties per beurt tot zijn beschikking heeft. In de regel bestaat een zet uit beweging en aanval. Sluipschutters vormen een uitzondering op deze regel. Deze moeten vóór het begin van een gevecht of in een vroege fase van de aanval in een optimale positie worden gebracht. Zodra dit is gebeurd, wordt hun beurt verdeeld in herladen en schieten. Als alternatief is het ook mogelijk om beide actiepunten voor de beweging te gebruiken en zo langere afstanden af ​​te leggen. Het is niet mogelijk om tijdens een aanvalsfase de vijand meer dan één keer aan te vallen, omdat een aanval deze fase beëindigt.

Het is belangrijk om je personages goed te kennen en ze de juiste rol te geven. Dux is, dankzij zijn vaardigheden, de optimale sluipschutter. Als we hem op hogere posities plaatsen, kunnen we de dekking van onze vijanden omzeilen en zo de kans op treffers en schade vergroten. Als we vanwege de situatie geen hoogtevoordeel hebben, kan Dux zichzelf voor een trein opzwaaien met zijn 'mottenvleugel'-vaardigheid. Bormin is een frontliniejager en richt veel schade aan van dichtbij, en zijn Sau Run-vaardigheid kan vijandelijke eenheden ook gedurende verschillende rondes uitschakelen. Selma kan ranken uit de grond laten groeien, waardoor de troepen van de tegenstander in beweging worden beperkt. Deze vaardigheden moeten echter met voorzichtigheid worden gebruikt: omdat ze een langere afkoelperiode vereisen.

Ninja-mutanten

Hoewel de schermutselingen van Mutant Year Zero: Road to Eden duidelijk gebaseerd zijn op de XCOM-serie, heeft het genoeg trucjes om een ​​eigen identiteit op te bouwen. Eén daarvan is de mogelijkheid om uit te schakelen geïsoleerde eenheden in stealth-modus. Tegenstanders hebben een bepaalde zichtradius buiten gevechten. Aangegeven door een witte cirkel rond de vijand. Als het rood wordt, staat het potentiële slachtoffer op het punt je te ontdekken. Het maakt overigens niet uit of je direct voor een eenheid staat, zonder dat je wordt gescreend; zolang je je niet binnen de weergegeven straal bevindt, ben je aan de veilige kant. Het is misschien een beetje vreemd om logisch na te denken, maar het is logisch in de gameplay.

Ook de mogelijkheid om je team op te splitsen en de hoofdrolspelers individueel te besturen, blijkt praktisch te zijn. Zo kunnen ze op de juiste manier worden geplaatst. Als ze dan een tweede wapen hebben met de toevoeging ‘stil’, staat niets een succesvolle hinderlaag meer in de weg.

Als we de slechte jongen goed op de huid hebben geslagen, kunnen we gewonnen mutatiepunten, volledig in rollenspel, pompen in verschillende vaardigheden, voordelen en advertenties. Hoewel de vaardighedenboom van elk personage op het eerste gezicht nogal mager is, heeft elke ontwikkeling merkbare effecten. Zodat het ding niet te simpel wordt en de tactische component wordt benadrukt, kunnen we ons uitrusten met de ontgrendelde vaardigheden slechts maximaal drie per mutant.

Op zoek naar schroot

Tussen de gevechten door verkennen we individuele gebieden. Deze gebieden, door de stalkers stalkerzones genoemd, vormen steden, bossen en industriegebieden in verval en wij kammen ze uit op zoek naar schroot, de munteenheid in Mutant Year Zero: Road to Eden. Met dit geld kunnen we uitrusting in de Ark kopen. In zwaarder bewaakte gebieden kun je af en toe kisten tegenkomen die schatten bevatten, zoals nieuwe bepantsering, wapens of mods. In de zone vind je ook enkele wapenonderdelen. Hiermee kun je ons neuriën in de ark verbeteren.

We verplaatsen ons tussen de zones met een snelle reis op een zeer mooie en met de hand getekende kaart. We kunnen ook op elk moment naar de Ark reizen om onze troepen te verbeteren of om naar de verhalen van de Oudere te luisteren.

Mutante technologie

Toen ik Mutant Year Zero: Road to Eden downloadde, was het formaat dat mij het meest verraste. Want met de zijne 6 gigabyte zwaar gevechtsgewicht Mutant Year Zero: Road to Eden is niet zo groot. Het was voor mij des te verbazingwekkender dat de graphics niet erg complex zijn, maar erg sfeervol. De dierlijke mutanten zijn sympathiek en liefdevol geanimeerd, maar de menselijke vechters lijken een beetje vreemd geproportioneerd. Ik vond het ook leuk dat de omgeving volledig vernietigbaar is.

De besturing via muis en toetsenbord werkt goed en is gebaseerd op genretypische standaarden. Het is jammer dat je niet dichter op de actie kunt zoomen.

Zowel gevechtsgeluid, wapengeluiden als score liggen op een zeer hoog niveau. De geweldige Engelssprekenden geven de mutanten veel charme en persoonlijkheid.

FAZIT

Mutant Year Zero: Ik vond Road to Eden erg leuk! Ik hou van dierenmutanten, ik hou van de XCOM-gameplay en toen ik hoorde dat er ook Stealthelemente was, overkwam mij het toch. De gevechten zijn erg zwaar en hebben me op de normale moeilijkheidsgraad al veel laten zweten. Dat komt deels door de uiterst slimme AI, die altijd achter je dekking probeert te komen, en deels omdat je altijd volledig in de minderheid bent. Het feit dat Medipads zeer zeldzaam en verdomd duur zijn, maakt de zaken er niet eenvoudiger op. Mutant Year Zero: Road to Eden vereist tactiek en vooruitziend denken. De hinderlagen zijn een goede en evenwichtige tactische verrijking. Het geeft veel voldoening om de gelederen van de vijand ongezien uit te schakelen en zo zijn kansen in latere gevechten te vergroten. De zoektocht naar schroot is een beetje eentonig, maar aangezien de afzonderlijke zones heel liefdevol zijn ontworpen, is het probleem mij niet boos. Wat ik triester vind, is dat de menselijke figuren er wat saai uitzien vergeleken met de dierlijke mutanten. Of dat de ark – die een belangrijke rol speelt in Pen en Papier – geen tactische waarde heeft in Mutant Year Zero: Road to Eden. Vooral als ik geïnspireerd ben door een game als XCOM 2, moet ik als ontwikkelaar dit aspect op de een of andere manier opmerken, toch? Niettemin is Mutant Year Zero: Road to Eden voor 20 uur heeft mij enorm uitgedaagd en mij verdomd goed vermaakt. Voor mij één van de grappigste strategiespellen van het jaar!

Wat is Mutant Year Zero: Weg naar Eden?: Een strategiespel in de geest van XCOM 2, maar met supercoole dier-mens-hybriden.
Platformen: PlayStation 4, Xbox One, Microsoft Windows
Getest: PC met Intel Core i5-4440, 8GB RAM, GeForce GTX 750
Ontwikkelaar/uitgever: The Beardet Ladies Consulting/Funcom
Uitgave: 04 december 2018
Link: officiële website