Just Cause 4-gameplay
Rrrrrico Rodriguez is terug! In zijn vierde avontuur worden de voormalig geheim agent en het eenmansleger persoonlijk meegenomen naar het Zuid-Amerikaanse eiland Solís, waar hij niet alleen opnieuw te maken krijgt met een gewetenloze despoot, maar ook met tornado's en andere meteorologische anomalieën. En het zou geen Just Cause zijn als onze held het paradijselijke eiland niet zou verpesten.
Al voor het laatste deel keerde Rico de Agency de rug toe en ging terug naar zijn huis Medici, dat hij bevrijdde van een tirannieke dictator. In Just Cause 4 wordt het zelfs nog wat persoonlijker, want nu gaat hij naar Zuid-Amerika om de waarheid te leren over de dood van zijn vader en zijn verleden op het eiland Solís. Hier is hij in zijn element. Enerzijds omdat zijn vader uiteraard niet aan een natuurlijke doodsoorzaak is gestorven en Rico hem nu op natuurlijke wijze wil wreken, anderzijds omdat het eiland wordt onderworpen door de harteloze zakenman Oscar Espinosa, wat uiteraard tegen de wil van de een held als Rico Rodriguez. De slechterik wordt gesteund door de gevaarlijke Gabriela Morales, die niet alleen een van de meest bittere, capabele en onvoorspelbare tegenstanders tot nu toe is, maar ook de leider van de Black Hand, een groep gewetenloze huurlingen. Dat Papa tevens één van de hoofdverantwoordelijken was voor het ‘Project Illapa’, waarmee je het weer kunt beïnvloeden, is dan alleen maar de kers op de taart op de taart.
Ja, Just Cause 4 heeft dat gedaan alle ingrediënten voor een bruisende B-film-actiehit : een extreem coole held, gemene schurken, een mysterieuze technologie die waarschijnlijk de wereld zal overnemen, en een schilderachtige achtergrond. Toch moet je qua verhaal en enscenering niet te veel verwachten, aangezien het verhaal grotendeels niet spannend blijft, de individuele personages zichzelf presenteren als de gebruikelijke, klassieke stereotypen en de actie wordt gereduceerd tot explosieve langetermijnactie. Zo typisch Just Cause.
Generaal Rodriguez
Ook deel 4 blijft op speelse wijze trouw aan de serie, maar verpakt het geheel, althans oppervlakkig, in een veelomvattende veroveringscampagne. Het eiland Solís is verdeeld in verschillende gebieden, die elk worden bestuurd vanuit een centraal hoofdkwartier. Als we het vernietigen, kunnen we onze troepen, in de vorm van een voortdurend groeiend rebellenleger, naar dit gebied sturen en het innemen. We mogen nieuwe strijders inhuren door middel van de munteenheid “Chaos” en we krijgen ze door zo’n munt te creëren. Dat betekent ongeveer net zoveel als iets opblazen en vernietigen. Hoe succesvoller we zijn, hoe meer onze chaosbalk vult en hoe meer rebelse collega’s ons zullen steunen. Wat brengt dit ons? Aan de ene kant is het voltooien van een missie onder controle van onze troepen veel gemakkelijker dan het voltooien ervan in vijandelijk gebied, en aan de andere kant is het de enige manier waarop we vooruit kunnen komen in het verhaal. Aan de andere kant kunnen we ook waardevolle hulp vragen, zoals piloten die ons vervolgens voorzien van materiaal, wapens en voertuigen.
Maar wie nu denkt, of hoopt dat Rico zichzelf heeft getransformeerd van een meedogenloos strijdpaard in een tactische opperbevelhebber, vergist zich: de verovering van het eiland blijft zeer oppervlakkig, want als eenmaal veroverde gebieden niet meer worden heroverd. door de vijand, en uiteindelijk heeft de verandering van eigenaar alleen maar invloed op de volgorde van de te voltooien missies. Deze zijn overigens niet erg creatief. We moeten een bepaald aantal objecten vernietigen, de verplichte gijzelaars bevrijden, schakelaars activeren of gebieden verdedigen terwijl een collega een terminal hackt. Zelfs de tornado's die als geweldig kenmerk zijn aangekondigd, hebben speels weinig betekenis, omdat ze alleen in bepaalde delen van het eiland voorkomen. Meestal hoef je ze alleen maar te volgen of een voorwerp in te gooien. Er had zeker meer in gezeten, maar de verschillende weercapriolen en hun effecten zijn nog steeds cool.
Rico-upgrade
Natuurlijk kan Rico in Just Cause 4 ook terugvallen op een rijk arsenaal aan wapens, zowel zijn Wingsuit als de geliefde grijphaak. Dit laatste is zelfs aanzienlijk geüpgraded: het wordt niet alleen gebruikt voor snelle voortbeweging, zoals gewoonlijk, of om hogere plaatsen te bereiken, terwijl je er ook twee objecten mee kunt verbinden en samentrekken. Door side-quests te voltooien kun je ook je gadget upgraden bijvoorbeeld met stuwraketten, die je vervolgens aan vijanden kunt bevestigen en items om ze weg te gooien. Ook de ballonnen zijn toegevoegd. Als je er genoeg van aan vijanden, voertuigen of verschillende objecten bevestigt, zullen ze naar boven zweven. De clou ervan: je kunt de afzonderlijke functies voortdurend verbeteren en zelfs met elkaar combineren. Dit resulteert in bizarre constructies als een drijvende tank uitgerust met stuwraketten die een vijandelijke basis vanuit de lucht kunnen aanvallen. Verschillende configuraties kunnen zelfs worden opgeslagen en geactiveerd door een simpele toetsaanslag. Helaas is het jammer dat de grijphaak nauwelijks wordt gebruikt in de daadwerkelijke hoofdmissies. Rico’s universele tool, gecombineerd met de indrukwekkende fysieke effecten, zou voldoende mogelijkheden bieden om het missieontwerp wat losser te maken.
oude, gebrekkige en stomme technologie
Hoewel het eiland Solís met ongeveer 1.024 km2 iets kleiner is dan zijn voorganger, biedt het nu veel meer variatie dankzij de vier verschillende klimaatzones inclusief verschillende weerseffecten. Helaas betekent de optische variatie slechts een beperkte verbetering op grafisch gebied, want technisch gezien zijn er enkele grove kritiekpunten. De verziendheid is erg hoog, maar je moet keer op keer rekening houden met pop-upobjecten. Daarnaast zijn er deels modderige texturen en flikkerende randen. Al met al ziet alles er redelijk uit, maar vergeleken met de concurrentie blijft de gebruikte APEX-motor wat achter. Bovenal had ik altijd de indruk dat leek te weinig tijd om het technische grafische raamwerk voor de pc te optimaliseren. Op mijn testcomputer, die aan de aanbevolen systeemvereisten voldoet, waren er altijd storingen in de framesnelheid, vooral bij grotere explosies. Als je wilt genieten van een vloeiende gameplay met een stabiele framerate, moet je gokken op een sterke computer met een huidige grafische kaart (minimaal Geforce GTX 1070 of gelijkwaardig). Een ander punt dat deze onvoltooide indruk bevestigt, is de besturing. De toewijzing van muis en toetsenbord is onnodig ingewikkeld. Vooral het besturen van vliegtuigen wordt onmogelijk, waardoor ik na een paar minuten de controller op de computer heb aangesloten en ermee verder ben gaan spelen.
Opmerking: Square Enix heeft al gereageerd op de problemen die we ook hebben gemeld en heeft zowel de toetsenbordbediening van vliegende voertuigen als de prestaties verbeterd met een patch. Helaas te laat konden de wijzigingen niet meer in dit artikel worden behandeld.
De besturing op PlayStation 4 werkt anders dan op de pc-versie. De laadtijden zijn prettig snel en ook qua prestaties heb ik geen problemen ondervonden. Een groot nadeel zijn echter de graphics: vooral op de niet-professionele console ziet het er erg verouderd uit en doet het denken aan het PS3-tijdperk. Als je dit combineert met het feit dat de game erg groen/bruin-zwaar is en de tegenstanders vaak vervagen met de achtergrond, levert het visuele aspect in principe meer uitdagingen op dan de daadwerkelijke missies, die vrij eenvoudig te volbrengen zijn.
Er bestaat zowel op de pc als op de consoleversie voor een deel kritiek lelijke tussenfilmpjes. Niet alleen omdat deze optisch in een zeer lage resolutie worden weergegeven, maar ook vanwege de erbarmelijke enscenering. Hier krijg je schaamtedialogen te horen, die dan niet eens door de hoofdrolspelers worden gesynchroniseerd. Rico Rodriguez wordt overigens niet meer nagesynchroniseerd door Moritz Bleibtreu en iedereen die mijn artikel over Just Cause 3 kent, weet dat ik het goed vind. Niettemin mijn aanbeveling: speel in de originele Engelse versie, die iets beter is dan de Duitse versie.
En omdat we zo goed zijn in het bekritiseren: de AI is deels zo zwak dat het de naam ‘intelligentie’ niet verdient. Dit begint met tegenstanders die helemaal niet of slechts onvoldoende op mijn aanvallen reageren tot volledige uitval bij het besturen van voertuigen. Dit maakt Just Cause nooit echt moeilijk, zelfs niet als je tegenover hele hordes tegenstanders staat. Maar dit komt ook deels doordat Rico een stoere hond is, veel kan verdragen en zijn levensenergie snel herstelt. Ik moet toegeven dat ik mezelf vaak opblies door een verkeerd geplaatste ontploffing toen ik stierf door vijandelijk vuur.
CONCLUSIE Sabine (PS4)
Over het algemeen scoort Just Cause 4 voor mij opnieuw wat betreft het basisconcept: genoeg, en vooral ook wat nieuwe mogelijkheden, om op een creatieve manier dingen kapot te maken, sfeer te creëren en ook de missies presenteren zich, na het wat eentonige begin, als gevarieerd en leuk, hoewel niet erg veeleisend. Helaas wordt de pyrofiele gameplay een beetje vertroebeld door een niet al te spannend verhaal en de bovengenoemde grafische problemen. Wie zich hier niet door laat afschrikken en er vooral naar uitkijkt om zoveel mogelijk fantasierijk op te blazen, krijgt in ieder geval stevig entertainment te verwerken met het vierde deel van de Just Cause-reeks.
CONCLUSIE Tom (PC)
Als zelfverklaarde Just Cause-fan ben ik eerlijk gezegd teleurgesteld over het vierde deel. Hiervoor zijn verschillende redenen. Allereerst was de technische implementatie maar matig, want afgezien van de soms zeer gemengde uitstraling zijn het de zwakke AI, het gebrek aan hardware-optimalisatie en de absoluut mislukte muis-/toetsenbordbediening die mij als pc-speler irriteren. De typische verhaalzwakheden van de serie kan ik daarentegen behoorlijk ondervangen, het grotendeels ongeïnspireerde missieontwerp is wederom een groot minpunt, want er had zeker meer in gezeten. Zonde, want Just Cause 4 kan scoren in zijn kerndiscipline. Dankzij de nieuwe features is het moedwillig en zinloos vernietigen van alles en iedereen nog nooit zo vermakelijk geweest als in Just Cause 4, maar op de lange termijn konden de schermvullende explosies en actievolle ballerorgieën mij helaas niet boeien. Ondanks alle kritiek, die zeker voortkomt uit de hoge verwachtingen, kom ik zeker vaker bij Solís terug. Niet omdat ik het einde van Rico’s avontuur wil zien, maar om te experimenteren met zijn enterhaak en de geweldige fysica-engine, want het is echt heel leuk!
Wat is rechtvaardige oorzaak 4? Het vierde avontuur van de hooligan Rico Rodriguez.
Platformen: PC, PS4, Xbox One
Getest: op pc Intel Core i7-8750H, 6x 2,20GHz, 16 GB RAM, GeForce GTX 1070 en PlayStation 4
Ontwikkelaar / Uitgever: Avalanche Studios / Square Enix
Uitgave: 04 december 2018
